Στην εποχή της τηλεόρασης έχει χαθεί η ομορφιά της γειτονιάς. Εχουν χαθεί οι όμορφες στιγμές που μικροί και μεγάλοι τα καλοκαιρινά βράδια κάθονταν στις αυλές ,στον φράχτη , στο πεζούλι , και μιλούσαν ατέλειωτες ώρες περί ανέμων και υδάτων.
Χάθηκαν όλα εκτός από μια περίπτωση.
Εκτός από το πεζούλι στην στροφή του Αλή (Αη Λή )στην είσοδο του Πύργου.
Εκεί τους καλοκαιρινούς μήνες μαζεύονται νέες και γριές, αγόρια και άντρες και μιλούν για διάφορα θέματα, σίγουρα πολύ σπουδαιότερα από τα σκουπίδια που προσφέρει σήμερα η τηλεόραση.
Τους βλέπει κανείς και ευφραίνεται η ψυχή του. Τους χαίρεται και τους μακαρίζει. Ξαναζωντανεύουν τον φράχτη το πεζούλι την γειτονιά .Ξαναζωντανεύουν το χωριό.
Η Τοπική μας αρχή έβαλε ακόμα μια πινελιά στο « στέκι » δημιουργώντας μια μικρή παιδική χαρά για να είναι ο τόπος συνάντησης των Πυργιωτών, ακόμη ποιο ελκυστικός, ακόμη ποιο όμορφος
