Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ - ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Πολλές Ευχές για καλές Γιορτές και ένα δημιουργικό και ευτυχισμένο Νέο Χρόνο
Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΑΘΩΝΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ 5-6/8/12

Η προφορική παράδοση αναφέρει πώς τό παλιό Μοναστήρι πού ασκήτευε ο όσιος Αγάθωνας έπαθε καθίζηση καί η εικόνα της Παναγίας εξαφανίσθηκε, γιά νά βρεθει σέ φωτόλουστη σπηλιά καί εκεί, κοντά στή σημερινή του θέση, νά κτίσει ο όσιος τό μοναστήρι περί τόν 14ο μέ 15ο αιώνα.
Η Μονή μετά τήν κοίμηση του κτίτορος ονομάστηκε από τούς μοναχούς μονή του Αγάθωνος.
Γιορτάζει στις 6 Αυγούστου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και στις 15 Αυγούστου της Παναγίας
ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΑΘΩΝΟΣ (ΛΑΜΙΑ)
 Το θαύμα, που θα εξιστορηθεί τώρα, δυστυχώς, όπως έδειξαν τα πράγματα, δεν έγινε κατ᾿ ευδοκίαν Θεού αλλά κατ᾿ απαίτησιν κάποιας μητέρας, που θεώρησε η δυστυχής τη δική της γνώμη και επιθυμία πιο σωστή από τη Θεία απόφαση που είχε ληφθεί για το καλό του παιδιού της. Γι᾿ αυτό και μπαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας μαζί με άλλους συμπροσκυνητάς, διότι είχε έρθει με πούλμαν από ένα μεγάλο χωριό του νομού Αχαΐας, φώναζε•―Απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά. Όταν της υπεδείχθει ότι δεν πρέπει να λέη στην Παναγία «απαιτώ», εκείνη είπε· ―Το απαιτώ, γιατί το παιδί μου είνε 28 χρονών και έχει μικρό παιδάκι και οι γιατροί είπαν ότι σε 15 μέρες θα πεθάνη, γιατί έχει ολικό καρκίνο.
Όσοι την άκουσαν να προσεύχεται κατ᾿ αυτό τον τρόπο, προσπάθησαν να την συμβουλεύσουν· της είπαν, πως στην προσευχή πρέπει να παρακαλούμε και όχι να απαιτούμε, γιατί ο Θεός, ο πραγματικός πατέρας των ανθρώπων, αγαπά το πλάσμα Του απείρως περισσότερο ακόμη κι από μία μάνα.
Επί πλέον της είπαν ν᾽ αφήσει το παιδί της στα χέρια της Παναγίας να το σώσει, γιατί Εκείνη δίνει τη βοήθειά της κατά το συμφέρον του κάθε ανθρώπου. Αυτή όμως, δυστυχώς, πιο εξαγριωμένη φώναζε·
―Απαιτώ, απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά!!
Δεν ήθελε να καταλάβει πως κανείς δεν πρέπει να απαιτεί, γιατί η Παναγία, σαν στοργική Μάνα, ξέρει καλύτερα απ᾽ όλους μας τι είνε καλύτερο πρώτα για την σωτηρία της ψυχής μας.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς έδωσε το υπόδειγμα της σωστής προσευχής· «Πάτερ μου, ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, πλην ουχ ως εγὼ θέλω, αλλ’ ως συ» (Ματθ. 26,39) Την τελευταία απόφαση την αφήνουμε στην αλάνθαστη και σωτήρια κρίση του Θεού.
Μετά από ένα περίπου χρόνο, κάποιος από τους προσκυνητάς που είχαν έρθει με την εν λόγω μητέρα, ξαναήλθε να προσκυνήσει την Χάρη Της και έλεγε μεγαλοφώνως μπροστά στην εικόνα της Παναγίας·―Παναγία μου, το θέλημά Σου να γίνεται, μα το κακό που είδα στο χωριό μου!…Όταν ρωτήθηκε τι έγινε στο χωριό του, απάντησε και διευκρίνισε πότε είχε έρθει και για ποιο περιστατικό μιλούσε. Αναφερόταν στην περίπτωση της κυρίας που φώναζε το «απαιτώ». Τότε η ηγουμένη τον ρώτησε· ―Τι έγινε ο γιος της κυρίας;
―Έγινε καλά, αλλά τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτός ούτε οι γονείς του.
Στην απορία «γιατί;» ο προσκυνητής απήντησε με θλίψη·
―Όταν ο γιος της έγινε καλά, πήγε σ᾽ ένα νυχτερινό κέντρο και συνδέθηκε με την εκεί τραγουδίστρια. Έφυγε από το σπίτι του και έμενε στην τραγουδίστρια.
Οι γονείς του, που στενοχωρούντο για την παράνομη αυτή συμπεριφορά του, όταν τον συναντούσαν τον συμβούλευαν να αλλάξη τακτική.
―Δεν κάνει, παιδί μου, του έλεγαν· έχεις νέα γυναίκα και μικρό παιδί, γύρισε σπίτι σου.
Επειδή όμως ο γιος ενωχλείτο από τις συμβουλές των γονέων του, μια μέρα που θύμωσε πολύ εναντίον τους, πήρε το κυνηγετικό του όπλο (γιατί ήταν και κυνηγός) σκότωσε τη μάνα του και τον πατέρα του και εν συνεχεία αυτοκτόνησε!
Όσοι άκουσαν το περιστατικό έφριξαν. Μητροκτόνος, πατροκτόνος και αυτόχειρας!Δεν ήταν απείρως καλύτερα να φύγη με έναν φυσιολογικό θάνατο, και μάλιστα εξιλεωτικό, όπως γίνεται όταν υπομένει ο ασθενής την αρρώστια του; Η Παναγία δεν ήξερε καλύτερα; Η σαρκική του μάνα απαιτούσε την υγεία του σώματος και αγνοούσε τον κίνδυνο του χαμού της ψυχής του παιδιού της, που τώρα είνε αιώνιος. Ενώ η στοργική Παναγία, γνωρίζοντας τον κίνδυνο, προσπάθησε να το εξιλεώση με την αρρώστια, για να σωθή η ψυχή του. Η παράλογη απαίτηση της μάνας το κατεδίκασε αιωνίως.Είθε με απόλυτη εμπιστοσύνη να αναθέτουμε κάθε πρόβλημά μας, χωρίς υποδείξεις λύσεως, στην Παναγία· και Εκείνη, να πιστεύουμε απόλυτα, ό,τι επιτρέψει θα είνε και η καλύτερη λύση των προβλημάτων μας κατά το «γενηθήτω το θέλημά Σου». [το κείμενο αυτό μας έστειλε αναγνώστης μας διά του διαδικτύου]
Πρώτος ιστορικός ερευνητής της Ιεράς Μονής Αγάθωνος ήταν ο Γ. Λαμπάκης, ο οποίος τοποθετεί τό Καθολικό στόν 15ο η 16ο αιώνα.
Τό Μοναστήρι βρίσκεται κοντά στήν Υπάτη σέ υψόμετρο 553 μ., στήν πλαγιά του όρους “Οίτη”, μέσα σέ θαυμάσιο φυσικό τοπίο. Ξεχωρίζει τό μεγαλόπρεπο καθολικό αθωνικού τύπου (σταυροειδής τρουλλαίιος, σύνθετος τετρακιόνιος, μέ ενσωματωμένα τέσσερα παρεκκλήσια), ιστορημένο από τά μέσα του 16ου η τό τέλος του 17ου αιώνος. Σήμερα διασώζονται ελάχιστες τοιχογραφίες λόγω της φθοράς του χρόνου καί της καταστροφικής μανίας του Δράμαλη πού πυρπόλησε τό καθολικό (1822). Η εφέστιος εικόνα της Παναγίας του Αγάθωνος (του τύπου της Οδηγήτριας καλυμμένη μέ καλλιτεχνικό ασημένιο επικάλυμμα) είναι θαυματουργική. Στό καθολικό, στά παρεκκλήσια καί σέ άλλα σημεία της Μονής υπάρχουν πολλές επιγραφές πού αναφέρονται στίς ανακαινίσεις του χώρου η στήν ανοικοδόμηση των κτισμάτων όπως αυτή του κωδωνοστασίου: “ΤΟ ΚΟΔΩΝΟΣΤΑΣΙΟΝ ΤΟΥΤΟ ΕΚΤΙΣΘΗ ΔΙ ΕΞΟΔΩΝ ΤΩΝ κ.ΚΩΝ ΚΟΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΑΥΤΟΥ Γ. ΑΝΑ. ΑΘ. ΙΩ. ΣΠ. ΑΙΚ. ΚΟΥΤΡΕΗ ΕΠΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΛΗΠΙΟΥ Χ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΑΚΑΚΙΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΩ. Χ ΕΝ ΕΤΕΙ 1859 Μαρτίου 3″.
Διασώζονται στή Μονή πολλά πολύτιμα κειμήλια καί τίμια λείψανα. Τά ιερά κειμήλια πού υπάρχουν σήμερα στό Μουσείο της Μονής είναι πολλά καί ενδιαφέροντα. Δεκάδες σταυροί, ιερά σκεύη, Αρτοφόρια, άγια Λείψανα, ιερές εικόνες, άμφια, κώδικες, βιβλία, συνελέγησαν από τούς Ναούς καί τίς διαλελειμένες Μονές της περιοχής από τόν Ηγούμενο Γερμανό Δημάκο καί διά του τρόπου τούτου διεσώθησαν από τούς αρχαιοκαπήλους. Τό πιό παλαιό βιβλίο της βιβλιοθήκης είναι ένα σύγγραμμα του Ιουστίνου Φιλοσόφου καί Μάρτυρος του έτους 1551. Είναι δωρεά του Επισκόπου Ζητουνίου Φιλοθέου πρός τή Μονή. Σέ πολλά λειτουργικά βιβλία της Μονής υπάρχουν ενδιαφέρουσες ενθυμήσεις Ηγουμένων καί Μοναχών πού έχουν μεγάλη ιστορική αξία γιά τή ζωή της Μονής καί των γύρω χωριών.
Η προσφορά της Μονής στούς χρόνους της επαναστάσεως του 1821 είναι πολύ μεγάλη. Γιά τήν επιτυχία του αγώνος διέθεσε καί τούς ιδίους Μοναχούς της, οι οποιοι συστρατεύθηκαν μέ τούς αγωνιστές του Πατρατζικιώτη οπλαρχηγου Μήτσου Κοντογιάννη.
Στή Μονή λειτούργησαν κατά καιρούς διάφορες σχολές, ιερατική, γεωργική καί δασική.
Σήμερα λειτουργεί εκτροφείο θηραμάτων καί μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Οίτης (1953).
Εορτάζει τήν 6η καί τήν 15η Αυγούστου. Τηλ. 2231.0.95218.
Ηγούμ. Αρχιμ. Δαμασκηνός Ζαχαράκης (μον. 9)..fonografos.net
Διαβάστε περισσότερα...

« Έφυγε » ο Γιώργος Καπουτσής σε ηλικία 54 χρόνων


Ακόμα μία απώλεια για τον Πύργο . « Έφυγε » σε ηλικία 54 χρόνων ο Γιώργος Καπουτσής  την Τετάρτη   1 Αυγούστου  ενώ  η  ταφή του  του  ετελέσθη  την Πέμπτη 2 Αυγούστου  στο Κοιμητήριο της Αγίας Σοφίας.
Στους οικείους εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια
ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΑ  ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣ
« Ένας νέος άνθρωπος έφυγε αθόρυβα όπως αθόρυβα έζησε.
Μια αναφορά στό Γιώργο τον Καπουτσή νομίζω ότι πρέπει να γίνει από τον διαχειριστή του ιστολογίου.
Αιωνία η μνήμη σου Φίλε Γιώργο και ας μην υπηρξες ((σωτήρας)) και ((ευεργέτης)) τού χωριού όπως τόσοι ((άξιοι)) συχωριανοί σου.»
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΥΡΓΙΩΤΩΝ - Πολιτιστικός Αύγουστος 2012

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
Προγραμματισμός εκδηλώσεων Αυγούστου 2012
Αγαπητά μέλη και φίλοι του Συλλόγου μας,
Σας ενημερώνουμε για τον προγραμματισμό των εκδηλώσεων του Συλλόγου μας που φέτος συμπλήρωσε 80 χρόνια ζωήςστο χωριό μας τον Αύγουστο .
Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν με την παραδοσιακή χοροεσπερίδα που διοργανώνει ο Σύλλογος στην πλατεία του χωριού μας στις 11 Αυγούστου.
 Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνει  και η βράβευση των εισαχθέντων μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.
Την επόμενη ημέρα, Κυριακή 12 Αυγούστου θα γίνει το καθιερωμένο πλέον αντάμωμα που ο Σύλλογος μας διοργανώνει από κοινού με την Ένωση Συλλόγων περιοχής τέως δήμου Υπάτης,  Αυτή τη φορά το αντάμωμα θα γίνει στις πανέμορφες Λειβαδιές της Οίτης.
Στις 13 Αυγούστου ημέρα Δευτέρα  θα

γίνει ποδοσφαιρικό τουρνουά των κοινοτήτων που συμμετέχουν στην Ενωση Συλλόγων τέως δήμου Υπάτης  στο γήπεδο του Αγίου Αθανασίου.  Καλούμε τους νέους του χωριού μας που παίζουν ποδόσφαιρο να συμμετέχουν στην ομάδα του χωριού και τους υπολοίπους να εμψυχώσουν με την παρουσία τους την ομάδα στα παιχνίδια που θα γίνουν. Οι ενδιαφερόμενοι παίκτες μπορούν να επικοινωνήσουν με τον συγχωριανό  μας Γιάννη  Ρετσινά για τις λεπτομέρειες συμμετοχής στην ομάδα.
Ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ,με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 80 χρόνων ζωής του ιστορικού μας Συλλόγου,  θα τιμηθούν όλοι οι εν ζωή διατελέσαντες πρόεδροι  του Συλλόγου με τιμητική πλακέτα. Θα μας δοθεί επίσης η ευκαιρία να θυμηθούμε παλιές καλές εποχές, με τους νέους του χωριού μας να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας κάτω από το γεροπλάτανο, με όλους εμάς να τους συνοδεύουμε.
Στο διάστημα από τις 16 έως τις 18 Αυγούστου προγραμματίζονται το τιμητικό δείπνο στους ηλικιωμένους του χωριού και  το  πάρτυ νεολαίας. Παράλληλα με όλα  τα παραπάνω σε ημερομηνίες που θα ορισθούν σύντομα, θα διεξαχθούν και τα πρωταθλήματα στα εθνικά σπορ της δηλωτής και του τάβλι στα καφενεία του χωριού μας με απονομή μεταλλίων στους συμμετέχοντες στον τελικό και κυπέλων στους νικητές. 

Για τους όρους συμμετοχής και διεξαγωγής των παιχνιδιών θα ορισθεί  επιτροπή.
Σας ευχόμαστε καλές διακοπές,  ένα ξεκούραστο και ξέγνοιαστο καλοκαίρι και σας περιμένουμε όλους στο όμορφο χωριό μας να ανταμώσουμε όπως κάθε καλοκαίρι. 

Σας καλούμε όλους να πλαισιώσετε και να συμμετέχετε στις εκδηλώσεις του Συλλόγου μας  γιατί αυτό μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε.
Διαβάστε περισσότερα...

Η μάχη στα Βασιλικά -Πτυχές της Φθιώτικης Ιστορίας !


Χουρσίτ πασάς, λιθογραφία του Bouvier.
Στη Ρούμελη η Επανάσταση εκδηλώθηκε ταυτόχρονα με την Πελοπόννησο, το Μάρτιο του 1821, και μέσα σε δύο μήνες πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων το μεγαλύτερο μέρος της υπαίθρου και οι σημαντικότερες πόλεις.
Όταν ο Χουρσίτ πασάς, που πολιορκούσε τον Αλή πασά στα Γιάννενα, πληροφορήθηκε την εξέγερση της Ανατολικής Στερεάς, έστειλε 8.000 πεζούς και 800 ιππείς με επικεφαλής τον Κιοσέ Μεχμέτ πασά και τον Αλβανό Ομέρ Βρυώνη για να την καταπνίξουν και μετά να εισβάλουν στην Πελοπόννησο και να λύσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Με μάχες στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821) ο Αθανάσιος Διάκος, στο Χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου) ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και στα Βρυσάκια της Εύβοιας (15 Ιουλίου) ο Αγγελής Γοβγίνας, προσπάθησαν να ανακόψουν την κάθοδο των Τούρκων στην Πελοπόννησο και κατόρθωσαν να τους καθηλώσουν στη Βοιωτία, όπου περίμεναν ενισχύσεις.
Τον Αύγουστο του 1821 οι Τούρκοι οργάνωσαν νέα, ενισχυμένη εκστρατεία κατά της Πελοποννήσου. Μια δύναμη από 8.000 ενόπλους – οι περισσότεροι έφιπποι – και πλήθος άμαξες φορτωμένες με εφόδια, με επικεφαλής το γνωστό από την εκστρατεία της Χαλκιδικής Μπεϊράν πασά, ως αντιστράτηγο, και τους Μεμίς πασά, Σαχίν Αλή πασά και Χατζή Μπεκίρ πασά, κατέβηκε από τη Λάρισα και στρατοπέδευσε στο Ζητούνι (Λαμία), ενώ μία άλλη από 4.000 άνδρες με επικεφαλής τον Μαχμούτ πα­σά της Δράμας στρατοπέδευσε στον Δομοκό. Σχέδιο των Τούρκων ήταν οι δυνάμεις αυτές, αφού ενωθούν με τις δυνάμεις του Κιοσέτ Μεχμέτ πασά και του Ομέρ Βρυώνη, να προελάσουν στην Πελοπόννησο και να λύσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς.

Ιωάννης Δυοβουνιώτης. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Σύμφωνα με τον Φιλήμονα, μέσα Αυγούστου πρώτος ο Γιαννάκης Δυοβουνιώτης πληροφορήθηκε την άφιξη του τουρκικού στρατού στο Ζητούνι και ειδοποίησε τους οπλαρχηγούς της Ανατολικής Στερεάς, οι οποίοι συνήλθαν στο χωριό Εργίνι (στους πρόποδες της Φοντάνας), για να συσκεφθούν πού θα αντιμετωπίσουν τον τουρκικό στρατό κατά την πορεία του από τη Λαμία στη Λιβαδειά. Στη σύσκεψη αλλά και στη μάχη δεν έλαβε μέρος ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, που ήταν μακριά.
Ο Γιάν­νης Γκούρας και ο γιος του γερο-Πανουργιά, ο Νάκος, πρότειναν να οχυρωθούν στη διάβαση της Φοντάνας, αλλά επικράτησε η πρόταση του Δυοβουνιώτη, να στήσουν ενέδρα στη στενωπό του δημό­σιου δρόμου των Βασιλικών, όπου και το ομώνυμο χωριό της Φθιώτιδας, που ήταν τότε ακατοίκητο.
Οι δυνάμεις των Ελλήνων, περίπου 1.600 άνδρες, τοποθετήθηκαν σύμφωνα με το σχέδιο του Δυοβουνιώτη – ο οποίος ορίστηκε και αρχηγός – ως εξής: στο πυκνό δάσος στην είσοδο της διάβασης ο Δυοβουνιώτης, στο εσωτερικό δεξιά ο Αντώνης Κοντοσόπουλος και αριστερά ο Κομνάς Τράκας, ο Κώστας Καλύβας και ο Κώστας Μπίτης και στην έξοδο της διάβασης ο Γκούρας, ο Πανουργιάς και ο γιος του αρχηγού, ο Γιώργος Δυοβουνιώτης – στον οποίο οφείλουμε και περιγραφή της μάχης – ενώ 200 άνδρες υπό τον Παπαντρέα στάλθηκαν στη διάβαση της Φοντάνας.
Στις 22 Αυγούστου ο Μπεϊράν πασάς με δύο πα­σάδες – ο Χατζή Μπεκίρ είχε πεθάνει στη Λαμία- στρατοπέδευσε στην Πλατανιά. Την επομένη έστειλε ένα σώμα από 300 πεζούς στη Φοντάνα και 200 ιππείς στα Βασιλικά για ανίχνευση. Οι ιππείς μη συναντώντας κάποια αντίσταση προχώρησαν στο εσωτερικό της διάβασης και τότε οι κρυμμένοι μέσα στο δάσος Έλληνες τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά και τους αποδεκάτισαν. Ανάλογη τύχη είχαν και οι Τούρκοι πεζοί στη Φοντάνα. Την ίδια μέρα έφθασε και ο οπλαρχηγός του Οδυσσέα Γιάννης Ρούκης με όσους άνδρες είχε.


Πόλεμος των Βασιλικών. Πίνακας των Μακρυγιάννη Ιωάννη – Ζωγράφου Παναγιώτη.

Στις 26 Αυγούστου το πρωί ο Μπεϊράν πασάς, αφού άφησε φρουρά στην Πλατανιά για τη φύλαξη των αποσκευών, ξεκίνησε με όλο το στρατό του για να ανοίξει τα στενά. Οι Τούρκοι, μόλις έφθασαν στην είσοδο των στενών, άρχισαν τους κανονιοβολισμούς και ύστερα έπεσαν πάνω στους άνδρες του Κοντοσόπουλου και του Καλύβα, τους οποίους ανάγκασαν να οπισθοχωρήσουν, όπως και τις δυνάμεις του Γκούρα, που είχε προστρέξει σε βοήθεια. Ο Γκούρας και οι άλλοι οπλαρχηγοί οχυρώθηκαν σε ένα ερημοκλήσι και εκεί αντέταξαν άμυνα. Σε λίγο έφθασαν και 250 Λιβαδίτες με αρχηγούς τους Βασί­λη Μπούσγο, Γιάννη Λάππα και Μήτρο Τριανταφυλλίνα, που έδωσαν νέα τροπή στη μάχη.
Με την κραυγή «Έφθασεν ο Οδυσσεύς», ο Γκούρας διέταξε γενική επίθεση, ενώ ο ίδιος μαζί με τον Ρούκη έκαναν κυκλωτικό ελιγμό και βρέθηκαν στα νώτα του εχθρού, ο οποίος, όμως, είχε προσβληθεί και από τους άνδρες του Δυοβουνιώτη, που ενέδρευαν στο δάσος, αλλά και από τις δυνάμεις του Παπαντρέα, που είχαν σπεύσει από τη Φο­ντάνα.
Η μάχη ήταν σφοδρή και, επειδή η τοποθεσία ήταν στενή και δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν οι πεζοί ούτε και να δράσει το ιππικό του Μπεϊράν πασά, οι Τούρκοι πανικοβλήθηκαν και βαλλόμενοι από όλες ης πλευρές υπέστησαν βαριές απώλειες. Το μέγεθος της καταστροφής δίνεται από τον Δημήτριο Αινιάν με την ακόλουθη περιγραφή:

«Εις την κοιλάδα των Βασιλικών είχεν ήδη μετακομισθή το μεγαλύτερον μέρος των αμαξών και ό­λα σχεδόν τα φορτηγά, και όταν ωπισθοδρόμουν οι Τούρκοι, ενέπιπτον εις αυτά, και εγίνετο τοσούτος θόρυβος και σύγκρουσις, ώστε ουδ’ οι πολεμούντες δεν εφρόντιζον πλέον περί ενός γενικού σχεδίου υπερασπίσεως, αλλ’ όλοι εστράφησαν εις φυγήν προσπαθούντες ποίος ποίον να προλάβη διά να σωθή ώστε οι Έλληνες ηκολούθουν καταδιώκοντες και φονεύοντες χωρίς αντίστασιν, έως ού ευγήκαν οι Τούρκοι από τα στενά, αφήσαντες εις την εξουσίαν των Ελλήνων όλας τας τροφάς, τα πολεμοφό­δια, τα πυροβόλα και δύο περίπου χιλιάδας φορ­τηγά».

Από τους 8.000 Τούρκους σκοτώθηκαν πάνω από το ένα τρίτο, μεταξύ των οποίων και ο Μεμίς πασάς από τον ίδιο τον Γκούρα και ο γιος του Μπεϊράν πασά, ενώ είναι άγνωστος ο αριθμός αυτών που αιχμαλωτίστηκαν. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν μικρές, περίπου 50 νεκροί και τραυματίες, ενώ τα λάφυρα που αποκόμισαν ήταν άφθονα, ανάμεσα τους και 800 άλογα, 2 κανόνια και 18 σημαίες. Ο Μπεϊράν πασάς αποσύρθηκε πανικόβλητος στη Λαμία και άφησε στο στρατόπεδο του στην Πλατανιά βοδάμαξες, σκηνές και πολεμοφόδια, που πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων.


Η μάχη στα Βασιλικά. Ο Οδυσσέας και ο Γκούρας νικούν τους Τούρκους στη Φοντάνα. Πέτερ φον Ες (Peter Von Hess).

Η ήττα στα Βασιλικά σήμανε και το τέλος της σταδιοδρομίας του (κατ’ άλλους αυτοκτόνησε και κατ’ άλλους εκτελέστηκε με διαταγή του σουλτάνου). Η μάχη στα Βασιλικά ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε στην Ανατολική Στερεά από την έναρξη του Αγώνα. Συνετρίβη μία πολύ ισχυρή επίλεκτη τουρκική δύναμη. Δεν ενώθηκαν οι δυνάμεις του Μπεϊράν πασά με του Ομέρ Βρυώνη, που αποχώρησαν και οι δύο στη Λαμία, και έτσι κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Στερεάς οι δυνάμεις των επαναστατών. Απομακρύνθηκε επίσης ο κίνδυνος συντριβής της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και παράλληλα δόθηκε η δυνατότητα στους Έλληνες να απελευθερώσουν την Τρίπολη.

Αικατερίνη Φλεριανού
Ιστορικός  

Βιβλιογραφία

  • Αινιάν Δημήτριος, «Η εις Βασιλικά μάχη», περ. Βιβλιοθήκη του Λαού (1852), σ. 45-50.
  • Μαζαράκης – Αινιάν Ιωάννης, «Χειρόγραφα Γ. Δυοβουνιώτη. Μάχη Βασιλικών – Εκστρατεία Δράμαλη – Μάχες Αράχοβας και Πέτα», περ. Δελτίον Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, τ. 27 (1984), σ. 25 – 42.
  • Φιλήμων Ιωάννης, «Δοκίμιον Ιστορικόν της Ελληνικής Επαναστάσεως», Εν Ναυπλία, 1834, τ. Δ’, σ. 126 – 134 και 265 – 273.
  
Πηγή

  • Ελευθεροτυπία, Περιοδικό Ιστορικά, « Οι μεγάλες μάχες του 1821 », τεύχος 278, 24 Μαρτίου 2005.
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Επιχείρηση της 7ης ΕΜΑΚ για τον εντοπισμό μυστηριώδους Φιδιού!

Στην περιοχή της Ανατολικής Φθιώτιδας και συγκεκριμένα κοντά στον Αχινό, εντόπισε ο φακός του LamiaReport, τους άνδρες της 7ης ΕΜΑΚ, να ψάχνουν για ένα τεράστιο φίδι, το οποίο κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι είδους φίδι μπορεί να είναι.

Η 7η ΕΜΑΚ ειδοποιήθηκε από έναν αγρότη ο οποίος το έχει δει στο κτήμα του κάποιες φορές και έχει κυριολεκτικά τρομάξει. Κάνει λόγο για ένα φίδι πάνω από 4 μέτρα και πολύ χοντρό, με πολύ μεγάλο κεφάλι. Την ίδια περιγραφή έδωσαν τρομαγμένοι αλλοδαποί εργάτες, που το είδαν άλλη φορά σε άλλο σημείο μέσα όμως στο ίδιο τεράστιο ελαιοπερίβολο.
 Η τελευταία φορά που το είδε ο ιδιοκτήτης του κτήματος ήταν χθες λίγο πριν νυχτώσει και κάλεσε σε βοήθεια. Έτσι χθές το πρωί οργανώθηκε επιχείρηση εντοπισμού, η οποία όμως παρά την προσπάθεια που κατέβαλαν οι
άνδρες της 7ης ΕΜΑΚ απέβη άκαρπη, αφού δεν εντοπίστηκε το τεράστιο ερπετό.

Όπως είπαν στο LR άλλοι κάτοικοι παλαιότερα έχουν δει τέτοιο φίδι με ανάλογη περιγραφή, σε πιο ορεινό ελαιοπερίβολο της ίδιας περιοχής.

Οι άνδρες της ΕΜΑΚ θα επιχειρήσουν ξανά να εντοπίσουν το μυστηριώδες ερπετό, ενώ σύστησαν στον ιδιοκτήτη του κτήματος αν δει κάποια ίχνη, να τους ενημερώσει αμέσως.lamiareport.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Μαθήματα εθελοντισμού -Καθάρισαν το Κεφαλόβρυσο Μεξιατών

Έδωσαν για άλλη μια φορά μάθημα εθελοντισμού...

Ο καύσωνας με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν το Σάββατο 14 Ιουλίου , δεν εμπόδισε τους εθελοντές να καθαρίσουν το Κεφαλόβρυσο Μεξιατών , υλοποιώντας την απόφαση της Επιτροπής Πολιτιστικών - Νεολαίας - Αθλητισμού του Δήμου Λαμιέων.

 Με την ενεργή παρουσία τους , στον ευπρεπισμό του χώρου βοήθησαν : ο Πρόεδρος της Επιτροπής Θανάσης Αργύρης, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Γεωργία Λυκοτσέτα - Ντζιαβού και Παναγιώτης Στασινός, ο εκπρόσωπος του Πολιτιστικού Συλλόγου Θερμοπυλών , Σπαρταθλητής Τετριμίδας Χρήστος, η Πρόεδρος και μέλη της Τοπικής Κοινότητας Μεξιατών, η Πρόεδρος και μέλη του Συλλόγου Γυναικών Μεξιατών και μέλη της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας.

 Οι κάτοικοι της περιοχής που συμμετείχαν στον καθαρισμό, εξέθεσαν τις ανησυχίες τους για την πορεία των έργων που θα αναμορφώσουν και θα αξιοποιήσουν το Κεφαλόβρυσο , κατέθεσαν τις προτάσεις τους , ενώ μετά το πέρας του καθαρισμού προσφέρθηκαν νοστιμότατα χειροποίητα εδέσματα από τις Κυρίες της Τοπικής Κοινότητας.

Παρόμοια εθελοντική δράση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 25 Αυγούστου, με τον καθαρισμό του Αρχαιολογικού χώρου και της Ιαματικής Πηγής στην Τοπική Κοινότητα Θερμοπυλών.

.lamiareport.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

ΟΙΤΗ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ !! ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΕΙΒΑΔΙΕΣ -ΦΩΤΟ

Πρέπει να προσέχουμε, για να έχουμε...
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην περιοχή Λιβαδιές, δυτικά του Γρεβενού (Σημείο Βασίλισσας) 2116 μ. ύψος, και βορειανατολικά της κορυφής «Πύργος 2152 μ. ύψος…
Η Οίτη είναι το πέμπτο ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας και το εικοστό από τα σαράντα ψηλότερα από 2000 μ. υψόμετρο, πανελλαδικά. Βρίσκεται σε Βόρειο Γεωγραφικό πλάτος μεταξύ 380 56' 48'' και 380 41' 43'' και ανατολικά του Greenwich μεταξύ 220 8' 44'' και 220 29' 26'', η δε έκτασή της ανέρχεται στα 47.266 εκτάρια.
Η κάτοψη της Οίτης παρουσιάζει την μορφή ισοσκελούς τριγώνου, με τη δυτική της πλευρά παράλληλη με τον άξονα βορά-νότου και ταυτίζεται με το ρέμα της Βίστριτσας, το ρέμα της Τριανταφυλλιάς, τον αυχένα Οίτης-Βαρδουσίων και το Μέγα ρέμα. Η βορειοανατολική πλευρά της, οριοθετείται από τον ποταμό Σπερχειό και η νοτιοανατολική πλευρά από τον ποταμό Ασωπό, το ρέμα του Αποστολιά, τον αυχένα Οίτης-Γκιώνας και τέλος
το Ρικόρρεμα.
Στο κέντρο της Οίτης δεσπόζουν οι κορυφές Πύργος (2152 μ.), (η ψηλότερη κορυφή της Οίτης), Τσουμανόλακκα (2120 μ.), Σέμπι (2091 μ.), Αλύκαινα (2058 μ.), Γρεβενό (Σημείο Βασίλισσας) (2116 μ.) και νότια κεντρικά η Καταβόθρα ήΞεροβούνι (1816 μ.).
Ο μεγάλος αριθμός των κορυφών, δημιουργεί εξάλλου μεγάλη ποικιλία τοπίων: ψηλές κορυφές και βραχώδεις εξάρσεις, επίπεδα λιβάδια με ορεινές λίμνες, μικρές κοιλάδες και μεγάλα φαράγγια, πολλά ρέματα και χείμαρροι.
Βασικό χαρακτηριστικό της Οίτης είναι η επικράτηση του φλύσχη στα μεγάλα υψόμετρα, ο οποίος ως πέτρωμα, δημιουργεί απαλότερες γραμμές, εμφανίζει περισσότερα επιφανειακά νερά και δεν είναι τυχαίο που η ίδια φέρει θηλυκό όνομα.
Έτσι η όψη του βουνού αποκτά βορειοελλαδίτικο χαρακτήρα. Ο τεκτονισμός της περιοχής «άπλωσε» το φλύσχη μεταξύ των ασβεστολιθικών κορυφών και δημιούργησε τα ομαλά, λοφώδη οροπέδια .
Η χλωρίδα…
Ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων ειδών και υποειδών ανέρχεται σε 1149, αλλά εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 1250, δηλαδή το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας φιλοξενείται εδώ. Εξετάζοντας χωρολογικά τη χλωρίδα της Οίτης, τα ευρέως εξαπλούμενα είδη καταλαμβάνουν το 41,86% με 481 είδη και ακολουθούν τα Μεσογειακά με 37,77% και 434 είδη, τα Βαλκανικά με 13,66% και 157 είδη και τέλος τα Ελληνικά ενδημικά με ποσοστό 6,7% και 77 είδη.
Η πανίδα…

Πλούσια είναι η πανίδα της Οίτης. Το έμβλημα του δρυμού είναι το αγριόγιδο, του οποίου ο ακριβής αριθμός είναι άγνωστος, μια και δεν έχουν γίνει επίσημες καταγραφές. Το ζαρκάδι, το αγριογούρουνο, ο λύκος, η αγριόγατα, η βίδρα αλλά και η επανεμφάνιση τελευταία της αρκούδας στην περιοχή, συνθέτουν τα κυριότερα
θηλαστικά του δρυμού.
Από τα θηλαστικά που έχουν καταγραφεί ή αναφερθεί στην περιοχή, σύμφωνα με το κόκκινο βιβλίο, δεκαεννέα (19) είδη χαρακτηρίζονται ως κινδυνεύοντα, εννέα (9) είδη ως τρωτά και ένα είδος (ο δενδρομυωξός Dryomys nitedula) ως σπάνιο.
Την πτηνοπανίδα συνθέτουν τα αρπακτικά, όρνιο, ασπροπάρης, φιδαετός, χρυσαετός, πετρίτης (τα δυο τελευταία έχουν μόνιμη παρουσία στην περιοχή). Από την ορνιθοπανίδα χαρακτηριστική είναι η παρουσία της σταχτοτσικλιτάρας (σπάνιο είδος για τη χώρα μας) και έξι (6) είδη
δρυοκολαπτών, ενώ οι αναφορές περιλαμβάνουν περισσότερα από εικοσιτέσσερα είδη. Αίσθηση επίσης προκαλεί η συχνή παρουσία της γερακότσιχλας στα ψηλά λιβάδια.
Από τα πουλιά της ευρύτερης περιοχής της Οίτης, σύμφωνα με την Οδηγία για τα πτηνά έχουν καταγραφεί δυο (2) είδη ως κινδυνεύοντα, οκτώ (8) είδη ως τρωτά και επτά (7) είδη ως σπάνια.
Έχουν καταγραφεί περί τα επτά (7) είδη ερπετών (έχουν καταγραφεί τρία είδη σαύρας), τέσσερα (4) είδη αμφιβίων, πέντε (5) είδη ιχθυοπανίδας.
Στις μόνιμες λιμνούλες των Λιβαδιών, αλλά και σε όλα τα εποχικά νερά της ανώτερης ζώνης της Οίτης, αναπαράγεται ο Αλπικός Τρίτωνας (Triturus alpestris).
Πηγή:
Καρέτσος Γεώργιος
Ευθυμίου Γεώργιος
Μερτζάνης Αριστείδης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ανάγνου
Πανοραμικές φωτογραφίες: Κώστας Καλτσάς.
 http://www.360cities.net/image/oiti-livadies2#199.38,-44.50,70.0

http://www.360cities.net/image/oiti-katafygio#668.49,-20.38,70.0

http://www.360cities.net/image/mt-oiti-greece#738.00,38.18,110.0

Η προστασία του Εθνικού Δρυμού είναι καθήκον όλων μας…

Όχι φωτιές… Όχι άναρχες κατασκηνώσεις και κόντρες με 4Χ4 Τζιπ.. Ναι στο περπάτημα , ναι στην ησυχία του δάσους… Ας αφήσουμε την φύση να μας μεταφέρει τους δικούς της ήχους στα αυτιά μας… καλό καλοκαίρι… στην πόλη, καλή άνοιξη στα βουνά!
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Τρέχουν και δεν φτάνουν σήμερα οι πυροσβέστες σε όλη τη Φθιώτιδα...

Μάχη με τις φλόγες δίνουν στην περιοχή της Λάρυμνας επίγειες και εναέριες πυροσβεστικές δυνάμεις, για να ελέγξουν την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε σε δασική έκταση, στις 12:50΄ το μεσημέρι.

Στο σημείο έχουν σπεύσει περισσότερα από 15 οχήματα με 35 πυροσβέστες, 2 τμήματα πεζοπόρων, ενώ στη μάχη έχουν ριχθεί 4 αεροσκάφη και 1 ελικόπτερο.

Νωρίτερα εκδηλώθηκαν ακόμη δυο πυρκαγιές στη Φθιώτιδα, που τέθηκαν υπό έλεγχο. 
Η πρώτη ήταν στην περιοχή του Φρατζόμυλου κοντά στη Λαμία και η δεύτερη στη Μάκρη της δυτικής Φθιώτιδας.
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΑΣ

Του Βασίλη Κενέλλου από το βιβλίο του:«Ο Γουλινάς & τα χωριά του»
Παζάρι στις πόλεις και τα χωριά της Ρούμελης είναι η ετήσια εμπορική αγορά που γίνεται σε ορισμένο τόπο και χρόνο και γεννήθηκε από την ανάγκη συγκέντρωσης κοι­νού και αγαθών σε συγκεκριμένο και ευρύτερο και γνωστό χώρο.
Η λέξη παζάρι προέρχεται από το τουρκικό Pazar και σημαίνει τόπος δημόσιας αγοράς αλλά και διαπραγμά­τευση σχετικά με την τιμή του εμπορεύματος ή τους όρους συμφωνίας κ.λ.π.
 Για τη Σπερχειάδα και τα χωριά της το παζάρι ήταν - και παραμένει ακόμα - μια από τις σπουδαιότερες δραστηριότητες της κοινωνικής και οικονομικής ζωής ολόκληρης της περιοχής.
Έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μας πληροφορεί η Κωνστάντια Καλέντζου στο βιβλίο της «Μεσοποταμία-Χαλίλη Φθιώτιδας».
 Εκείνα τα δύσκολα χρόνια το παζάρι γινόταν στην τοποθεσία «Αλλαγή» ή «Αλλαή» που σήμερα ονομάζεται «Διπόταμο» και που βρίσκεται στη συμβολή δυο μικρών ποταμών, του Γαρδικώτη και του Σμοκοβίτη, που μαζί με άλλα μικρότερα ρέματα σχηματίζουν τον Ίναχο (Βίστριζα).
«... Εκεί υπάρχει ένα πλάτωμα» γράφει η Κωνστάντια Καλέντζου, «ένα επίπεδο μέρος, επιφάνειας αρκετών στρεμμάτων,όπου τώρα έχουν τα ξεχειμαδιά τους, τα χειμερινά δηλαδή μαντριά τους, οι κτηνοτρόφοι της Κοινότητας Μαρμάρων. Σ' αυτό το μέρος γινόταν το παζάρι, η Αλλαή.
Οι ορεινοί έφερναν τα προϊόντα τους και οι καμπίσιοι επίσης τα δικά τους και τα αντάλλασαν. Αυτό γινόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Φυσικά, μαζί με την ανταλλαγή των προϊόντων, στο μέρος εκείνο γινόταν και άλλων ειδών συναλλαγές και συνα­ντήσεις. Γίνονταν συνοικέσια, νυφοπάζαρα. Άλλαζαν σκέψεις και μηνύματα πολιτικής φύσεως.Μετέφεραν τα μυστικά τους οι σκλάβοι Έλληνες και δυνάμωναν ψυχικά ακου­μπώντας ο ένας στη βασανισμένη πλάτη του άλλου...»
 Μετά την Απελευθέρωση η Σπερχειάδα (Αγά τότε) εξελίχθηκε σταδιακά σε διοικη­τικό και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, το παζάρι μεταφέρθηκε εκεί και άρ­χισε να καθιερώνεται ως αξιόλογος θεσμός στην τοπική οικονομία.
Γινόταν κάθε Αύγουστο και περιλάμβανε εμποροπανήγυρη και ζωοπανήγυρη. Την πρώτη γραπτή μαρτυρία τη βρήκαμε στην εφημερίδα της Λαμίας «Φωνή του Λαού» του Αυγούστου του 1867:
 «... Πανήγυρις τελείται εις την πρωτεύουσα του Δή­μου Σπερχειάδος το χωρίον Αγά την 20ή τρέχοντος. Διαρκεί από 3-5 ημέρες. Μεταφέ­ρονται προς πώληση παντός είδους: ζώα, τυρός, βούτυρο, υφάσματα βαμβακερά και μάλλινα, δέρματα κατεργασμένα».
Στις αρχές του 20ού αιώνα το παζάρι της Σπερχειάδας ήταν από τα πιο γνωστά της Ρούμελης, μας πληροφορεί ο λαογράφος Δημήτρης Λουκόπουλος3 στα «Γεωργικά της Ρούμελης», σελ. 5. Καθιερώθηκε επίσημα το 1925 με το β.δ. της 17-8 (ΦΕΚ 253/Α' της 15-9-1925).·
Το 1926 η ημερομηνία τέλεσης του μεταφέρθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου και το 1929 στις 20 Οκτωβρίου. Η ημερομηνία αυτή οριστικοποιήθηκε με το β.δ 218 του 1969 (ΦΕΚ 59/Α' της 7-4-1969) και παραμένει η ίδια μέχρι σήμερα. Το παζάρι μέχρι το 1925 γινό­ταν στην τοποθεσία «Παλιοπάζαρο» και από τότε η εμποροπανήγυρη μεταφέρθηκε στην κεντρική λεωφόρο της κωμόπολης, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα.
Η ζωοπανήγυρη συνέχισε να πραγματοποιείται μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 70, κάθε 20 Αυγούστου, στην περιοχή μεταξύ των Σφαγείων και της Αγίας Παρασκευ­ής. Μικρό ζωοπάζαρο γινόταν στην ίδια περιοχή και στις 20 Οκτωβρίου. Για τους κατοίκους των ορεινών, κυρίως, χωριών μας το παζάρι του παλιού καιρού ήταν η ευκαιρία να πουλήσουν τα προϊόντα τους (κάστανα, καρύδια, κτηνοτροφικά εί­δη κ.λ.π.) και να κάνουν τις απαραίτητες προμήθειες για τον επερχόμενο χειμώνα, κυ­ρίως σε βιοτεχνικά είδη.
 Ήταν όμως και μια ευκαιρία, για μικρούς και μεγάλους, για ψυ­χαγωγία και διασκέδαση, με τα διάφορα θεάματα, τη λαϊκή μουσική, το καλό κρασί και το νόστιμο μεζέ των ταβερνείων. Το παζάρι της Σπερχειάδας συνεχίζει τη φήμη του πανελλαδικά, αφού και στις μέ­ρες μας έμποροι από πολλές γωνιές της πατρίδας μας καταφθάνουν και πουλούν τα εμπορεύματα τους. Μόνο που τα πράγματα έχουν αλλάξει πλέον ριζικά.
Οι κάτοικοι των χωριών μας έχουν λιγοστέψει δραματικά, οι προσβάσεις στην αγο­ρά είναι τώρα άμεσες και εύκολες, οι ανάγκες και οι συνθήκες προμήθειας καταναλωτι­κών αγαθών πολύ διαφορετικές. Θα έλεγε κανείς ότι το παζάρι ζει περισσότερο ως έθι­μο παρά ως εμπορική δραστηριότητα.
Μονοήμερη εμποροπανήγυρη, αλλά και ζωοπανήγυρη, γίνεται στη Σπερχειάδα και κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Είναι το «πασχαλιάτικο» παζάρι, αφού οι κάτοικοι της κωμόπολης και της ευρύτερης περιοχής κάνουν τα απαραίτητα ψώνια και προμηθεύονται τον οβελία της Λα­μπρής.
1. Τεγόπουλου-Φυτράκη «Ελληνικό Λεξικό», Ε' έκδοση, 1992. 2. Κωνστάντιας Καλέντζου-Τερλιάμη: Μεσοποταμία (Χαλίλη) Φθιώτιδας, Λαμία 1995, σελ. 193 3. Δημήτρη Λουκόπουλου: «Γεωργικά της Ρούμελης», Αθήνα 1983, σελ. 5. 4. Παναγιώτη Τσιώνη: «Ο Νομός Φθιώτιδας», Αθήνα 1983, σελ. 397.
Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ στη Φθιωτιδα καλιεργουσαν Ινδικη Καναβη (χασισι...)ΝΟΜΙΜΑ!!!!!

 Το 1886 κάποιος Λ.Κ.Τ. από τη Λαμία ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει ινδική κάνναβη, να παράξει και να εμπορευθεί χασίς και με επιστολή στο περιοδικό “Ελληνική Γεωργία” ζητά πληροφορίες.
Το περιοδικό, στη στήλη “ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ”, σπεύδει να του απαντήσει (Νοεμβριος 1886, σελ.521):
“Περί Χασίς. Τω κ. Λ.Κ.Τ. εις Λαμίαν-Δύνασθε ευκόλως και επιτυχώς να καλλιεργήσετε το ναρκωτικόν τούτο φυτόν όπερ είναι απλώς ποικιλία της κοινής καννάβεως…”.
Τον Αύγουστο του 1892, η “Ελληνική Γεωργία”, στην ίδια στήλη (σελ.377-378} , αφου απαντήσει σε επιστολές αγροτών με θέματα όπως “περί γεωμήλων”, “περί καταπολεμήσεως της φθειριάσεως της ροδακινέας”, “ροδαί προσβαλλόμεναι υπό εντόμων”, απαντά και σε κάποιον Κ.Κ. , απο την Αθήνα, που ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει ινδική κάνναβη και παπαρούνα για την παραγωγή οπίου.
“Περί οπίου. Τω κ. Κ.Κ. εις Αθήνας. Το όπιον είναι ναρκωτική ουσία χρησιμοποιουμένη εν τη φαρμακευτική. Εις τας Ινδίας, την Σινικήν και εις τινα μέρη της Ανατολής καπνίζουσι το όπιον όπως το χασίς…..
Η καλλιέργεια του φυτού τούτου προς παραγωγήν οπίου δεν συμφέρει παρ’ ημίν, διότι απαιτεί πολλά ημερομίσθια, άτινα εν Ελλάδι είνε λίαν υπερτιμημένα… Προσεχώς πλειότερα”.
Για την καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης τον παραπέμπει στο τεύχος του Νοεμβρίου του 1886, στην απάντηση στον αγρότη από την Λαμία.
Θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι για την καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης να ήταν πολλοί.
Μεταξύ αυτών και το Υπουργείο Γεωργίας.
Τον Μάρτιο του 1887 (σελ.110-114) η “Ελληνική Γεωργία” δημοσιεύει ένα κείμενο με τίτλο “ΠΕΡΙ ΧΑΣΙΣ”. Δεν το έχει συντάξει γεωπόνος ή συνεργάτης του περιοδικού. Φέρει τον υπότιτλο “Εκθεσις του Δημάρχου Ορχομενού της Μαντινείας” και αρχίζει ως εξής:
“Κληθέντες όπως δώσωμεν, συνεπεία υπουργικής διαταγής, πληροφορίας περί της καλλιεργείας και της επεξεργασίας της παραγωγής του χασίς εν τω δήμω ημών, σπεύδομεν να εκθέσωμεν τα εξής:
Προ δεκαετίας μετεδόθη εν τω δήμω Ορχομενού η καλλιέργεια του χασίς εκ των πέριξ δήμων της Μαντινείας, εις ους, ως και εν Αργολίδι, εγένετο προηγουμένως δοκιμή παρ’ Αιγυπτίων, Κυπρίων και άλλων μεταναστών της Ανατολής, οίτινες ήλθον και εδίδαξαν την καλλιέργειαν και παρασκευήν του προϊόντος τούτου εν Ελλάδι.
Το χασίς σπείρεται κατά Φεβρουάριον, Μάρτιον και Απρίλιον εις πρώτης ποιότητος γαίας…”.
Ακολουθούν οι οδηγίες για την καλλιέργεια του φυτού και την παρασκευή του χασίς, τα έξοδα και τα έσοδα του αγρότη, οι τιμές στην ελληνική αγορά και η Έκθεσις του Δημάρχου κλείνει ως εξής “
…Αφ’ ης ήρξατο η καλλιέργεια του είδους τούτου εν τω δήμω Ορχομενού παρατηρείται μεγίστη γεωργική δραστηριότης”.
Το χασίς το συσκεύαζαν σε μικρά υφασμάτινα σακκίδια που είχαν μήκος 20 έως 30 εκατοστά, πλάτος 10 έως 15 και πάχος από 3 έως 5.
 Πάνω στο ύφασμα του σακκιδίου τυπώνονταν με μαύρο ή κόκκινο μελάνι το σήμα του εργοστασίου, το όνομα και η διεύθυνση του εργοστασιάρχη.
Η παρασκευή του χασίς γίνονταν σε ειδικά εργοστάσια, στη Τρίπολη, που απασχολούσαν γύρω στους 80 με 100 εργάτες.
Τρία από αυτά τα σακκίδια μεταφέρθηκαν από την Μέση Ανατολή και δωρήθηκαν στο φαρμακογνωστικό Μουσείο της Φαρμακευτικής Σχολής του Παρισιού. Πάνω στο ύφασμα, με κόκκινο μελάνι, ήταν γραμμένες οι λέξεις:
 ΕΞΤΡΑ Δ.Ι.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ. (Ολα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο βιβλίο του Γ.Κ. Μακρή, “Το Ελληνικον χασίς”, 1929).
Το χασίς εξάγονταν στις αραβικές χώρες της Β.Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και θεωρούνταν ένα από τα καλύτερα του κόσμου, ίσως και το καλύτερο.
Λίγο πριν το 1915 καλλιεργούνταν 26.000 στρέμματα με ινδική κάνναβη το χρόνο. Η παραγωγή του χασίς έφτανε στους 340 τόνους.
Στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, η Ελλάδα ήταν η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα σε χασίς. Από το 1875 και για μισό αιώνα οι ποσότητες του εξαγομένου ελληνικού χασίς από τα λιμάνια της Σύρας, του Πειραιά και της θεσσαλονίκης παρουσίαζαν συνεχή αύξηση.
Από τις ποσότητες του χασίς που είχαν κατασχεθεί στην Τύνιδα της Τυνησίας φαίνεται πως οι περισσότερες είχαν σφραγίδα ελληνικών εργοστασίων (με κυριότερο τον οίκο “Σταύρου Κοτσακέ εν Τριπόλει”).
Ο Δήμαρχος του Ορχομενού μας πληροφορεί ότι κάθε στρέμμα (πρώτης ποιοτητας, γόνιμα, κοντά σε ποτάμια) “παράγει 8Ο-100 οκάδας φύλλου”.
 Ο Γ.Κ.Μακρής αναφέρει 130 οκάδες κατά μέσον όρο (μια οκά είναι 1.300 γρ. περίπου) .
 Από την ποσότητα αυτή παράγονταν 6-9 οκάδες χασίς (7 με 11 κιλά το στρέμμα). Οι παραγωγοί πωλούσαν την οκά 12-20 δραχμές (ο Δήμαρχος μας λέει ότι “το ημερομίσθιον προς εκφύλλισμα και κατασκευή της κόνεως, εργασιών τελουμένων συνήθως υπό γυναικών, κορασίων και παίδων, πληρώνεται από 1-1.50 δραχ…”). Εισέπρατταν δηλαδή από κάθε στρέμμα το λιγότερο 72 δρχ.και το περισσότερο 180 δρχ.
Τα έξοδα ανά στρέμμα ανέρχονταν στις 9 με 12 δραχμές. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί ο Δήμαρχος γράφει στην ΄Εκθεσίν του “παρατηρείται μεγίστη γεωργική δραστηριότης”.
Το 1906 ψηφίζεται ο νόμος ΓΡΚΓ’ (3123,14/15 Ιουνίου) που φέρει τον τίτλο “Περί φορολογίας της Ινδικής καννάβεως και περί τελωνειακών μέτρων κατά την εξαγωγήν αυτής εις την αλλοδαπήν”.
Ο νόμος αποτελείται από τέσσερα Κεφάλαια (17 άρθρα συνολικά) εκ των οποίων το πρώτο τιτλοφορείται: “Στρεμματική φορολογία των προς παραγωγήν ινδικής καννάβεως σπειρωμένων γαιών”. Μερικά άρθρα του νόμου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον
Το άρθρο 1:”Επιβάλλεται από του έτους 1906 έγγειος κατά στρέμμα φόρος επί των προς παραγωγήν Ινδικής καννάβεως (cannabis indica, hachiche, χασίς) σπειρομένων γαιών, οριζόμενος μετά του κατά τον ΨΙΓ΄ νόμον του 1878 ποσοστού οδοποιίας εις δραχμάς οκτώ κατά στρέμμα”.
 Άρθρο 9 :”0 φόρος εισπράττεται από της 1 Νοεμβρίου εκάστου έτους. Εάν όμως το σύνολον του φόρου εν τινι δήμω κατά φορολογούμενον υπερβαίνη τας 100 δραχμάς, ο φόρος εισπράττεται εις μηνιαίας δόσεις, ων εκάστη δεν δύναται να είνε κατωτέρω των 50 δραχμών”. Για να φτιάξει τους δρόμους του το Ελληνικό Κράτος κάνει και ευκολίες στους φορολογούμενους παραγωγούς του χασίς.
Το άρθρο 14 (Β΄ Κεφ.): “Πας εξαγωγεύς Ινδικής καννάβεως (χασίς) προορισμένης δι’ άλλους ξένους λιμένας, πλην των Αιγυπτιακών, οφείλει, προς τη διασαφήσει της εξαγωγής,να καταθέτη παρά τη Τελωνειακή αρχή του τόπου της φορτώσεως χρηματικήν εγγύησιν εκ δραχμών δέκα (10) δι’ εκάστην οκάν εξαχθησομένης Ινδικής καννάβεως. Η εγγύησις αυτή επιστρέφεται τω καταθέτη μόνον επί τη προσαγωγή πιστοποιητικού της Ελληνικής Προξενικής αρχής, εις την περιφέρειαν της οποίας ανήκει ο λιμήν αποβιβάσεως …”.
Το άρθρο 14 (Γ’ Κεφ.): “Δημόσιοι υπάλληλοι, δήμαρχοι ή δημαρχικοί πάρεδροι αρνούμενοι , αναβάλλοντες ή αμελούντες την εκτέλεσιν των δια του παρόντος νόμου επιβαλλομένων αυτοίς καθηκόντων τιμωρούνται ανεκκλήτως με πρόστιμον μέχρι δραχμών 200 υπό του Υπουργού των Οικονομικών , καταδιώκονται δε και ποινικώς επί αρνήσει υπηρεσίας.”
Τα κρατικά έσοδα από την φορολογία των αγροτών και των εξαγωγέων θα πρέπει να ήταν και μεγάλα και άκρως αναγκαία. Τα πρόστιμα αυτά ήταν άλλη μια πηγή εσόδων. Οι φόροι και οι εγγυήσεις κατατίθενται σε έντοκο λογαριασμό της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος και “διατίθενται δε αποκλειστικώς προς αποξήρανσιν ελών και τελμάτων, προς εκκαθάρισιν καταβοθρών, προς εκτέλεσιν υδραυλικών εν γένει έργων και προς κατασκευήν δημοτικών οδών εν αις επαρχίαις εισπράττεται ο φόρος ή εξ ων παρήχθη η ινδική κάνναβις , εις ην ανήκει η καταπεσούσα εγγύησις” (άρθρο
Από τα τέλη του 19ου αιώνα αρχίζει να απαγορεύεται η χρήση του χασίς στις αραβικές χώρες. Ο Γ.Κ.Μακρής αναφέρει ότι “Δια της από 7ης Ιουνίου 1900 Διατάγματος απαγορεύεται αυστηρώς εις Τύνιδα η κατοχή , πώλησις και κατανάλωσις του χασίς.
Το Διάταγμα τούτο τυπικήν μόνον ισχύν έχον…”.
 Η χρήση του χασίς είναι ευρύτατη ανάμεσα στον πληθυσμό των αραβικών χωρών και το άριστο ελληνικό χασίς ήταν περιζήτητο, παρ’ όλες τις απαγορεύσεις. Το άρθρο 11 του παραπάνω νόμου έχει ως εξής: ”
 Απαγορεύεται η δι’ Αίγυπτον εξαγωγή Ινδικής καννάβεως εκ των λιμένων του Ελληνικού Κράτους”.
Ο Γ.Κ.Μακρής αναφέρει όμως: “Η εξαγωγή του Ελληνικού χασίς εις το εξωτερικόν, ήτοι κυρίως, εις Αίγυπτον ενεργείται λαθρεμπορικώς εκ μέρους των Ελλήνων εμπόρων εξ ων πλείστοι πολλάκις εφυλακίσθησαν και επλήρωσαν πρόστιμον. Τα μέσα άτινα μετήρχοντο όπως εξαπατήσωσι τας Αιγυπτιακάς Αρχάς και αι περιπέτειαι ας υφίσταντο πολλοί εξ αυτών θα απήτουν ολοκλήρους τόμους δια να περιγραφώσι, καθ’ ότι η γόνιμος φαντασία των διενεργούντων το λαθρεμπόριον εξεύρισκε νέας μεθόδους δια την εισαγωγήν του προϊόντος” (σελ. 42 ).
Τώρα εξηγείται η χρηματική εγγύηση που έπρεπε να καταβαλλουν οι εξαγωγείς στο Τελωνείο του τόπου της φόρτωσης (δέκα δραχμές την οκά, μεγάλο ποσό).
Για να πάρουν πίσω την εγγύηση έπρεπε να προσκομίσουν πιστοποιητικό από την Προξενική Αρχή της χώρας εισαγωγής ότι το χασίς έφτασε στη χώρα προορισμού και πουλήθηκε. Η εισαγωγή όμως του χασίς είχε απαγορευθεί στις αραβικές χώρες. Η χρηματική εγγύηση δεν επιστρεφόταν ποτέ.
Ηταν το μερίδιο που έπαιρνε το Ελληνικόν Κράτος από τα τεράστια κέρδη των Ελλήνων λαθρεμπόρων. ( Έτσι αποξηράναμε έλη, φτιάξαμε δρόμους . . . )
Τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αγρότες προτιμούν να καλλιεργήσουν σιτάρι παρά ινδική κάνναβη (η τιμή του σιταριού κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε ανεβεί πολύ).
Από τα 1919 όμως αρχίζει και πάλι η καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης. Το 1920 το Ελληνικον Κράτος παίρνει μια πολύ σημαντική απόφαση.
Ο νομος 2107 της 11/14 Μαρτίου φέρει τον τίτλο
“Περί απαγορεύσεως της καλλιέργειας, της εμπορίας και της καταναλώσεως της ινδικής κάνναβης (χα­σίς)” και συγκροτείται από οχτώ άρθρα. Το άρθρο 1 παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον:
“Απαγορεύεται καθ’ όλον το Κράτος η καλλιέργεια της ινδικής καννάβεως (χασίς), από 1ης δε Ιανουαρίου 1921 απαγορεύεται και η αγορά, πώλησις, κατοχή, μεταφορά αυτής ως και πάσα άλλη δικαιοπραξία επ’ αυτής”.
Το 1924 το Ελληνικόν Κράτος αλλάζει γνώμη.
Ο νόμος 3070 της 24/31 Μαρτίου φέρει τον τίτλο: “Περί τροποποιήσεως του Νόμου 2107 του 1920 ‘περί της ινδικής καννάβεως’” και αποτελείται από δυο άρθρα.
Η παράγραφος 1 του άρθρου 1 μας ενημερώνει για την αλλαγή:”Εν άρθρω 1 του Νόμου 2107 του 1920 η περικοπή από ‘1ης δε Ιανουαρίου 1921′ αντικαθίσταται δια της από ‘1ης Ιανουαρίου 1926′”.
Το άρθρο 2 πρέπει να παρατεθεί ως έχει:
 “1. Το άρθρο 11 του Νόμου ΓΡΚΓ΄ του 1906 ‘περί φορολογίας της ινδικής καννάβεως κλπ’ τίθεται εν ισχύη μέχρι της 1 Ιανουαρίου 1926.
– 2.Πας εξαγωγεύς ινδικής καννάβεως προωρισμένης δι’ άλλους ξένους λιμένας, πλην των Αιγυπτιακών, οφείλει εν τη διασαφήσει εξαγωγής να καταθέση παρά τη τελωνειακή αρχή του τόπου της φορτώσεως γραμμάτιον παραλαβής Δημοσίου Ταμείου εμφαίνον την εις αυτό κατάθεσιν υπέρ του Δημοσίου δραχμών πεντήκοντα(50) δι’ εκάστην οκάν εξαχθησομένης ινδικής καννάβεως”. Λαθρεμπόριο, ξελαθρεμπόριο, έσοδα είναι αυτά.
Το Ελληνικόν Κράτος το 1925 αλλάζει και πάλι γνώμη.
Το Νομοθετικό Διάταγμα της 7/20 Νοεμβρίου φέρει τον τίτλο “Περί τροποποιήσεως του Νόμου 3070 του 1924″ και απαρτίζεται μόνο από ένα άρθρο:
“Άρθρον μόνον. 1.Εν εδαφίω 1 του άρθρου 1 του Νόμου 3070 η περικοπή ‘από 1 δε Ιανουαρίου 1926 ‘ αντικαθίσταται δια της ‘από 1 δε Ιανουαρίου 1936 ‘
 – 2.Εν εδαφίω 2 του άρθρου 1 και εν εδαφίω 1 του άρθρου 2 του αυτού Νόμου η περικοπή της ‘1 Ιανουαρίου 1926′ αντικαθίσταται δια της ‘1 Ιανουαρίου 1936′”.
Άλλα δέκα χρόνια παράταση. Άλλα δέκα χρόνια φορολόγησης των αγροτών παραγωγών χασίς, άλλα δέκα χρόνια επιβολής χρηματικών εγγυήσεων στους λαθρεμπόρους του χασίς, αλλά δέκα χρόνια είσπραξης εσόδων.
Το 1932 το Ελληνικον Κράτος αλλάζει και πάλι γνώμη.
Με τον νόμο 5539 της 15/23 Ιουνίου 1932 “Περί μονοπωλίου των ναρκωτικών φαρμάκων και του ελέγχου αυτών” κλείνει η αυλαία της νόμιμης και υπό το κράτος ενισχυόμενης καλλιέργειας ινδικής κάνναβης,παραγωγής και εξαγωγής χασίς. Περιλαμβάνει 40 άρθρα αλλά μας ενδιαφέρουν μόνο τα 1, 2 και 14.
Το άρθρο 1 καταγράφει ποιές ουσίες θεωρεί ο νόμος ως ναρκωτικά – μεταξύ αυτών και η ινδική κάνναβη.Το άρθρο 2 είναι πολύ σύντομο:
“Η καθ’ άπαν το Κράτος εισαγωγή και πώλησις των εν τω άρθρω 1 καθοριζομένων ναρκωτικών είναι αποκλειστικόν δικαίωμα του Κράτους και ανήκει εις το Υπουργείο Υγιεινής.”. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε τι θέλει να πει. Το άρθρο 14 αναφέρει:
“Η καλλιέργεια της ινδικής καννάβεως ως και η κατοχή αυτής εν Ελλάδι απαγορεύεται.
Οι προ της δημοσιεύσεως του παρόντος κάτοχοι ινδικής κανάβεως αποζημιούνται, κατά τα δια διατάγματος ορισθησόμενα, και η ινδική κάνναβις καταστρέφεται.
Επίσης αποζημιούνται, κατά τα δια διατάγματος ορισθησόμενα, οι κτηματίαι ή και οι καλλιεργηταί των οποίων η εσοδεία εξ ινδικής καννάβεως προ ή μετά τον θερισμόν κατεστράφη κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7 του νόμου 2107 (σ.σ. του 1920)Εκ της καταβληθησομένης αποζημιώσεως , ως ανωτέρω, εις τους κατόχους ινδικής καννάβεως παρακρατείται ποσοστόν 10 % το οποίον διατίθεται δια τους ακολούθους κοινωφελείς σκοπούς…” και αναφέρει κατασκευές αγροκηπίων, συντήρηση εθνικής οδού, κατασκευή αμαξιτής οδού και καθαρισμό καταβοθρών κάποιου χειμάρρου. Ολα αυτά τα δημόσια έργα στη Πελοπόννησο.
ΠΗΓΗ::http://tsouknida.com/2009/06/17/344-3/
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΓΡΑΦΗ 1896 - ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

Α) Επαρχία Φθιώτιδας
Δήμος Λαμιέων (11.662 κ.): Λαμία (7.414 κ.), Δαϊτσά (31 κ., Αγριλιά από το 1927), Δερβέν Φούρκα (278 κ., Καλαμάκι από το 1930), Δίβρη (434 κ.), Ιμίρμπεη (1.228 κ., Ανθήλη από το 1927), Καλύβια (262 κ.), Κόμμα (279 κ.), Λιμογάρδιον (144 κ.), Μεγάλη Βρύση (199 κ.), Μπεκή (374 κ., Σταυρός από το 1927), Παληοχώρι (100 κ.), Σαρμουσακλή (643 κ., Ροδίτσα από το 1930), Ταράτσα (110 κ., σήμερα ενωμένη με τη Λαμία), Τσοπανλάτες (147 κ., Λυγαριά από το 1920), Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου ή Αντινίτσης (19 κ.).
Δήμος Ηρακλειωτών (5.661κ.): Αλεπόσπιτα (πρωτεύουσα χειμερινή, 207 κ.), Μοσχοχώρι (πρωτεύουσα θερινή, 648 κ.), Βαρδάτες (318 κ.), Γαρδικάκι (357 κ., Οίτη από το 1930), Γρεβενό (37 κ.), Δαμάστα (265 κ.), Δέλφινο (81 κ.), Δρακοσπηλιά (290 κ., Θερμοπύλαι από το 1955), Δύο Βουνά (185 κ.), Ελευθεροχώρι (205 κ.), Μουσταφάμπεη (402 κ., Ηράκλεια από το 1915), Κομποτάδες (756 κ.), Κουμαρίτσι (144 κ.), Κωσταλέξη (243 κ.), Ματάκια (94 κ.), Νευρόπολις (49 κ.), Παύλιανη (885 κ.), Προκοβενίκο (146 κ., Σκαμνός από το 1927), Σκληθράκι (44 κ.), Φραντζή (292 κ.), Μονή Δαμάστα «η Παναγία» (13 κ.).
Δήμος Κρεμαστής Λαρίσης (2.479 κ.): Γαρδίκιον  (1.151 κ., Πελασγία από το 1927), Άγναντη (37 κ.), Αχλάδιον (38 κ., Νέα Σπαρτιά από το 1955), Βελέση (7 κ., Καμαρόβρυση από το 1927), Γλύφα (71 κ.), Μαχαλάς (90 κ.), Μύλοι (400 κ.), Ράχες (546 κ.), Σουβάλα (139 κ., Βαθύκοιλο από το 1927).
Δήμος Μακρακώμης (5,922 κ.): Βαρυμπόπη (555 κ., Μακρακώμη από το 1916), Αρχάνη (441 κ.), Ασβέστη (185 κ.), Γιαννιτσού (833 κ.), Γραμμένη Ράχη (439 κ.), Καστρί (214 κ.), Λιτόσιλον (339 κ.), Μάκρυση (469 κ., Μάκρη από το 1927), Παλιούρι (62 κ.), Πλατύστομο (426 κ.), Ροβολιάρι (732 κ.), Σκόρλια (293 κ., Πτελέα από το 1930), Τσούκα (934 κ.).
Δήμος Νέας Μιτζέλης (685 κ.): Νέα Μιτζέλα (685 κ., Αμαλιάπολις από το 1899).
Δήμος Ομιλαίων (4.262 κ.): Γαρδίκι (1.322 κ.), Αργύρια (400 κ.), Κολοκυθιά (358 κ.), Κυριακοχώρι (636 κ.), Μούστροβο (129 κ., Περιβόλι από το 1927), Νικολίτσιον (114 κ.), Σέλιανη (911 κ., Μάρμαρα από το 1927), Στάγια (342 κ., Πλάτανος από το 1957).
Δήμος Παραχελωϊτών (2.135 κ.): Λιανοκλάδι (716 κ.), Αμούρι (401 κ.), Δερβέν Καρυά (504 κ., Μοσχοκαρυά από το 1927), Ζέλι (138 κ., Ζηλευτό από το 1927), Κούρνοβο (184 κ., Τρίλοφο από το 1957), Στύρφακα (372 κ.).
Δήμος Σπερχειάδος (5.271 κ.): Αγά (1.025 κ., Σπερχειάδα από το 1916), Γόργιανη (51 κ.), Γυφτοχώρι (450 κ., Καλλιθέα από το 1915), Καμπιά (346 κ.), Κλωνί (343 κ.), Κουφόδενδρα (82 κ.), Μπρούφλιανη (557 κ., Δίλοφο από το 1927), Παλαιοβράχα (1.051 κ.), Φτέρη (689 κ.), Χαλίλη (697 κ., Μεσοποταμία από το 1930).
Δήμος Τυμφρηστού (5.922 κ.): Μαυρίλο (333 κ.), Ζημιανή (509 κ., Δίκαστρο από το 1927), Ζιόψη (676 κ., Ασπρόκαμπος από το 1927), Κανάλια (425 κ.), Κάψη Μεγάλη (402 κ.), Κάψη Πέρα (512 κ.), Κάψη Μεσαία (205 κ.), Λευκάδα (399 κ.), Μερκάδα (397 κ.), Νεοχώρι (311 κ.), Παλιόκαστρο (470 κ.), Παλιοχώρι (242 κ.), Περίβλεπτο (279 κ.), Πιτσιωτά (363 κ.), Πουγκάκια (399 κ.).
Δήμος Υπάτης (7.132 κ.): Υπάτη (1.552 κ.), Λουτρά Υπάτης (57 κ.), Αμαλότα (7 κ.), Βασιλικά (207 κ.), Ζαπάντη (56 κ.), Καράλη (71 κ.), Καρυά (131 κ.), Καστανιά (368 κ.), Λαδικού (112 κ.), Λάλα (346 κ., Ροδωνιά από το 1927), Λιάσκοβο (289 κ., Μεσοχώρι από το 1927), Λουπάκι (116 κ.), Λυχνό (217 κ.), Μάντεσι (204 κ., Περιστέρι από το 1927), Μεξιάτες (753 κ.), Μπουγομύλου (223 κ., Αργυροχώρι από το 1926), Νιοχώρι (801 κ.), Ριγόζανο (67 κ., Καπνοχώρι από το 1927), Συκά (325 κ.), Σμόκοβο (458 κ., Πύργος από το 1927), Χομίργιανη Εδώθε (412 κ., Δάφνη από το 1927), Χομίργιανη Πέρα (344 κ., Ανατολή από το 1927), Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου ή Αγάθωνος (16 κ.).
Δήμος Φαλάρων (4,641 κ.): Στυλίς (1.790 κ.), Στυλίδος λιμήν (62 κ.), Αγία Μαρίνα (186 κ.), Αυλάκι (183 κ.), Αχινός (317 κ.), Βουρλιά (163 κ.), Δρίστελα (113 κ.), Λογγίτσι (344 κ.), Μαυρίκα (58 κ.), Νεράϊδα (273 κ.), Νίκοβα (330 κ., Άνυδρο από το 1930), Σαπουνά (112 κ.), Σπαρτιά (382 κ.), Τσερνοβίτι (328 κ., Παλαιοκερασιά από το 1927).
Β) Επαρχία Δομοκού
Δήμος Θαυμακών (6,250 κ.) : Δομοκός (1632 κ.), Αγόριανη Άνω (105 κ.), Αγόριανη Κάτω (569 κ.), Βαρδαλή (363 κ.), Βελεσιώτες (354 κ.), Βούζι (404 κ.), Γιακαρόμπα (313 κ., Αγραπιδιά από το 1928), Γιαρακλί (238 κ.), Καρατσιάλι (201 κ., Αχλαδιά από το 1928), Καζλόμπα (36 κ.), Λεύκα (220 κ.), Μασλί (90 κ.), Μπεκριλέρ (181 κ.), Πουρνάρι (380 κ.), Σκάρμιτσα (385 κ., Θαυμακός σήμερα), Τσατμά (291 κ.), Συτενή ή Νέα Τσιόμπα (77 κ.), Τσιφλικάκι (27 κ.), Τσιφλάρι (189 κ., Σοφιάδα από το 1915).
Δήμος Μελιταίας (3.458 κ.) : Αβαρίτσα (565 κ., Μελιταία από το 1915), Αλήφακα (179 κ.), Δραχανί (65 κ.), Δραμάλα (283 κ.), Καραχασάν (63 κ.), Μακρολείβαδο (129 κ.), Μαντασιά (400 κ.), Νιοχώρι (620 κ.), Παλαμάς (492 κ.), Χιλιαδού (662 κ., Φιλιαδών από το 1915), Μονή Αγία Τριάς Αβαρίτσας.
Δήμος Ξυνιάδος (2.231 κ.) : Ομβριακή (917 κ.), Αλχανί Άνω (34 κ.), Αλχανί Κάτω (69 κ.), Άγιος Γεώργιος, Δαουκλί (282 κ.), Δερελί (437 κ.), Δραχμάναγα, Ζαπάντι (202 κ.), Κορομηλιά, Λειβαδάκι, Οζερός (116 κ.), Παναγιά (138 κ.), Δερβένι (36 κ.), Μονή Αγίου Αθανασίου.
Γ) Επαρχία Λοκρίδος
Δήμος Αταλάντης (3.555 κ.) : Ταλάντι (1.403 κ., Αταλάντη από το 1833), Έξαρχος (409 κ.), Επάνω Μαχαλάς (58 κ.), Ζέλιον (522 κ.), Καλαπόδιο (447 κ.), Κολάκα (243 κ.), Κυπαρίσσι (80 κ.), Μπούζι (48 κ., Τρίκορφο από το 1928), Σκεντέραγα (345 κ., Μεγαπλάτανος από το 1928), Άγιοι Ανάργυροι μονή διαλυμένη, Αγία Παρασκευή, Δερβίσμπεη (Άγιος Βλάσιος από το 1928), Μούλκια, Μύλοι Αλμυρού, Προφήτης Ηλίας, Κάτω Πέλλα, Αταλάντη (νησίς).
Δήμος Δαφνουσίων (2.538 κ.) : Λειβανάτες (1.213), Άγναντη ή Άγιος Αθανάσιος (167 κ.), Αρκίτσα (355 κ.), Γουλέμι (155 κ.), Λογγός (84 κ.), Άγιος Κωνσταντίνος (423 κ.), Μελιδόνι, Ταχανί-[Βιλίδιον Μονή διαλυμένη], Δημητράκιον, Ευλογιά, Νεοχώριον.
Δήμος Δρυμαίας (4.603 κ.): Δαδί (3.431 κ., Αμφίκλεια από το 1915), Γλούνιτσα (599 κ., Δρυμαία από το 1915), Δερνίτσα (240 κ., Καλοθρόνιον από το 1928), Ξυλικοί (316 κ.), Μονή Γεννήσεως Θεοτόκου (17 κ.).
Δήμος Ελατείας (3.240 κ.): Δραχμάνι (1.113 κ., Ελάτεια από το 1916), Κραβασαράς (197 κ.), Μάνεσι (452 κ.), Μιραλί (213 κ., Προφήτης Ηλίας από το 1928), Μπέλεσι (355 κ., Ανθοχώρι από το 1928), Μπησχήνι (502 κ.), Σουλίμπεη (206 κ., Παναγίτσα από το 1928), Σφάκα (202 κ.), Δοριζα, Τσάρεσι.
 Δήμος Θερμοπυλών (3.644 κ.) : Μώλος (1.185 κ.), Άντερα (417 κ., Σκάρφεια από το 1931), Αγία Τριάς (308 κ.), Κατμάτα (201 κ., Ανάβρα από το 1928), Καραβίδα (147 κ.), Λιαπάτα (197 κ., Άγιος Χαράλαμπος από το 1957), Μενδενίτσα (859 κ.), Ρεντζέρι (330 κ., Καλλίδρομον από το 1928), Άγιος Γεώργιος (Μονή διαλυμένη),  Βουμβάρδα, Χονδρονικόλας.
Δήμος Θρονίου (2.044 κ.): Ρεγγίνι (527 κ.), Δερβισάδες ή Άγιος Σεραφείμ (277 κ.), Θρόνιον (25 κ.), Καρυά (470 κ.), Καινούργιον (263 κ.), Κόμνινα (275 κ.), Καημένα Βούρλα (29 κ.), Καθάρες (77 κ.), Χάρμα (101 κ.), Βασιλικά.
Δήμος Λαρύμνης (3.902 κ.): Μαρτίνον (1.109 κ.), Λάρυμνα ή Καστρί (206 κ.), Λάρυμνα ή Καστρί Όρμος (10 κ.) Λούτσι ή Λούτος (93 κ.), Μάζι (122 κ., Πευκοχώρι από το 1928), Μαλεσίνα (1.068 κ.), Παύλου (480 κ.), Πύργος (278 κ.), Προσκυνά, Τραγάνα (527 κ.), Μονή Αγίου Γεωργίου Μαλεσίνης (9 κ.).
Δήμος Νέας Πέλλης (843 κ.): Άνω Πέλλη (763 κ.), Κάτω Πέλλη (63 κ.), Όρμος Κάτω Πέλλης (17 κ.).
Δήμος Τιθορέας (3.370 κ.) : Βελίτσα (1600 κ., Τιθορέα από το 1926), Αγία Μαρίνα (508 κ.), Καλύβια Βελίτσας (603 κ., Κηφισοχώρι από το 1889, Κάτω Τιθορέα από το 1955), Μόδιον (658 κ.), Μονή Αγίας Μαρίνας ( 1 κ., διαλυμένη).
Πηγη -http://sotosalexopoulos.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Πυρκαγιές σε Καμηλόβρυση και Σ.Σ. Λειανοκλαδίου


Για δυο πυρκαγιές, που εκδηλώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα, λίγο μετά τις 15:00, τρέχουν αυτή την ώρα οι πυροσβέστες στη Φθιώτιδα.

Η πρώτη είναι σε οικοπεδικό χώρο στη Λαμία, λίγο πριν στην διασταύρωση του Σ.Σ. Λειανοκλαδίου, μέσα σε κατοικημένη περιοχή, όπου έχουν σπεύσει δυο οχήματα από τη Λαμία.

Η δεύτερη είναι σε δασική έκταση με πουρνάρια και χαμηλή βλάστηση, στην περιοχή της Καμηλόβρυσης στο δρόμο Λαμίας - Δομοκού. Στο σημείο έχουν σπεύσει ισχυρές δυνάμεις της Π.Υ., από Λαμία και Δομοκό, ενώ σηκώθηκαν και τα δυο αεροπλάνα από το αεροδρόμιο της Λαμίας..lamiareport.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Το Κοινωνικό Ιατρείο στη Λαμία είναι γεγονός !


Μητρόπολη, Δήμος, και Ιατρικός Σύλλογος ενώνουν τις δυνάμεις τους για τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας, που έχουν ανάγκη από γιατρούς και φάρμακα...
Την ίδρυση και λειτουργία Κοινωνικού Ιατρείου στη Λαμία, ανακοίνωσαν σήμερα από κοινού, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ.κ. Νικόλαος, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ.Γεώργιος Κοτρωνιάς και ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας κ.Λεωνίδας Αναγνωστόπουλος.

-Αυτός ο λαός δεν αξίζει τέτοιας αντιμετώπισης, αλλά όταν η πολιτεία δεν μπορεί να ανταποκριθεί, έρχεται η ΚΟΙΝΩΝΙΑ να καλύψει το κενό...-, είπε με νόημα ο πρόεδρος του Ι.Σ.Φ. Λεωνίδας Αναγνωστόπουλος, ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Κοινωνικού Ιατρείου.

-Θα είναι μια όαση μέσα στην σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας, για όσους αδελφούς μας έχουν ανάγκη...-, σημείωσε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας.

-Ο Δήμος παρέχει τη στέγη των Ιατρείων, τη γραμματεία και αναλαμβάνει το κόστος των φαρμάκων..., είπε ο Γιώργος Κοτρωνιάς, τονίζοντας ότι ό Δήμος παρά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν, κάνει ότι μπορεί για να ανακουφίσει τους δημότες που είναι ανασφάλιστοι και δεν έχουν την δυνατότητα περίθαλψης και φαρμάκων.

Έγινε επίσης έκκληση για βοήθεια και χορηγίες, που μπορούν να προέλθουν, είτε από φυσικά πρόσωπα, είτε από εταιρείες, επιχειρήσεις, φορείς και Συλλόγους.

Οι πολίτες μορούν να προσφέρουν φάρμακα - Περισσότερες πληροφορίες για το Κοινωνικό Ιατρείο:

- Θα λειτουργεί σε δύο ειδικά διαμορφωμένους χώρους στο κτίριο του Γ΄ΚΑΠΗ του Δήμου Λαμιέων (οδός Τυμφρηστού 58Α) τηλ:22310-22808

- Απευθύνεται σε ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΣ συμπολίτες μας (δεν έχουν δηλαδή Ασφαλιστικό Φορέα και καμιά Ιατροφαρμακευτική κάλυψη).

- Θα λειτουργεί από ώρα 14:30 έως 17:00 καθημερινά από εθελοντές Γιατρούς μετά από τηλεφωνικό ραντεβού που μπορεί να κλείνει στο τηλ:22310-22808 κάθε ενδιαφερόμενος.

- Οι πολίτες που θέλουν να προσφέρουν φάρμακα που δεν χρησιμοποιούν και έχουν περιθώριο λήξης τουλάχιστον μετά από 6μήνες, μπορούν να τα προσκομίσουν το Σάββατο 30 Ιουνίου από ώρα 11:00 έως 13:00 στο κιόσκι στην πλατεία Ελευθερίας ή μπορούν να απευθύνονται στους Εφημέριους των Ιερών Ναών ή στις Διευθύντριες των ΚΑΠΗ του Δήμου Λαμιέων της περιοχής τους και να τους τα παραδίδουν.lamiareport.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Σαν χθές το ολοκαύτωμα της Υπάτης !


 17 Ιουνίου 1944: Το ολοκαύτωμα της Υπάτης από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα

Στις 17 Ιουνίου 1944, ημέρα Σάββατο, γράφτηκε ίσως η πιο μελανή σελίδα στην νεότερη ιστορία της Υπάτης.

Στρατιωτικά τμήματα της κεντρικής Γερμανικής διοίκησης Λαμίας επιτέθηκαν κατά της Υπάτης, εκτελώντας 28 άτομα, τραυματίζοντας 30, καταστρέφοντας 375 από τα 400 σπίτια της πόλης, βυζαντινές εκκλησίες και ιστορικά αρχοντικά.

Για την προσφορά της στην Ενωμένη Εθνική Αντίσταση, που κορυφώθηκε με το ολοκαύτωμα αλλά και την εκτέλεση των Υπαταίων Πατριωτών μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, από τους Γερμανούς, η Υπάτη ανακηρύχθηκε Μαρτυρική Πόλη.
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΥΡΓΟΥ ΥΠΑΤΗΣ

Τμήματα 1/1 Εγγεγραμμένοι 263 Ψήφισαν 169
Λευκά 1 Ακυρα 1 Έγκυρα 167
Ενσωμάτωση 100,00% Αποχή 35,74%
Κόμμα
ΠοσοστόΨήφοι
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ40,7268
ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ15,5726
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ15,5726
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ13,7723
ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ8,3814
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ2,995
Δημοκρατική Αριστερά1,202
ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ0,601
ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ Γ.ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ0,601
δημιουργία, ξανά!0,601
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ0,000
ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ0,000
ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ0,000
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ0,000
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ0,000
ΚΚΕ (μ-λ) - Μ-Λ ΚΚΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ0,000
Διαβάστε περισσότερα...