«Τί τό ὁρώμενον θέαμα; τίς ἡ παροῦσα κατάπαυσις; Ὁ Βασιλεύς τῶν αἰώνων ... καινόν ἡμῖν παρέχει σαββατισμόν» ἀναφωνεῖ ἡ Μητέρα μας Ἐκκλησία καθώς βλέπει ὅλους ἐσᾶς τά παιδιά της κύκλῳ τῆς πνευματικῆς τραπέζης Της λαμπροφορεμένους νά ἀναμένετε μέ τήν λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως στά χέρια, τό χαρμόσυνο μήνυμα «Χριστός Ἀνέστη». Θέαμα ἐξαίσιο ἀπ΄ἄκρου σ΄ἄκρο τῆς Χριστιανοσύνης. Τό σκότος τῆς Σταυρώσεως ἔδωσε θέση στό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ κρυμμένοι φωστῆρες τοῦ Οὐρανοῦ ἔδωσαν τό φέγγος τους στή γῆ. Ἄπλετο φῶς, ἀπερίγραπτη φωτοχυσία, κυριαρχεῖ παντοῦ. «Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος, αὔτη ἡ σωτήριος νύξ καί φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος». Αὐτό τό φῶς δηλώνει τήν νίκη κατά τοῦ σκότους, τόν θρίαμβο τῆς ἀγάπης κατά τῆς ἁμαρτίας, τήν ἀρχή μιᾶς νέας ζωῆς.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μεταμορφώνει τήν προσωπική μας ζωή.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνοίγει νέα προοπτική γιά ὅλους μας.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ ἐγκαθιδρύει στόν κόσμο νέα ζωή.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στόν κατηχητικό λόγο τοῦ Ἁγίου Πάσχα παιανίζει τόν θρίαμβο τῆς ἀνακαινισμένης καί ἁγιασμένης ζωῆς μέ αὐτά τά λόγια:
«Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως. Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία. Μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα συγγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος. Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται ...».
Συμπόσιο πίστεως καί τράπεζα εὐφροσύνης εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου. Τροφή ζωῆς γιά τούς πένητες, ἄφεση ἁμαρτιῶν γιά τούς ἁμαρτωλούς καί ἐλπίδα ὑπάρξεως γιά τούς δειλούς. «Μή θρηνεῖτε τήν φτώχεια σας» λέγει ὁ πλουτοδότης Χρυσόστομος «γιατί ἐφάνη ἡ κοινή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού ἀγκαλιάζει πλουσίους καί φτωχούς. Μή ὀδύρεσθε γιά τά ἁμαρτήματά σας, γιατί ἀπό τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε ἡ συγνώμη. Μή φοβεῖσθε τόν θάνατο, γιατί μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τά δεσμά του ὁ θάνατος τοῦ Σωτῆρος. Ἀνέστη ὁ Χριστός καί ἐγκαθίδρυσε νέα πολιτεία.
Δέν εἶναι μόνο ἡ ἐνσκύψασα πενία καί ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωση, πού καθιστοῦν ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη ἀλλαγῆς τῆς πολιτικῆς ζωῆς. Μαζί μέ τή φτώχεια ὑπάρχουν καί ἄλλα δεινά, τά ὁποῖα ἀφοροῦν στήν ψυχική ἰσορροπία τοῦ ἀνθρώπου καί ἔχουν νά κάνουν μέ θέματα ὑπάρξεως καί ζωῆς. Ἡ τυραννία τῆς ἁμαρτίας καί ὁ φόβος τοῦ θανάτου εἶναι συμπληγάδες πέτρες. Ὅπως κατά τήν μυθολογία οἱ ψηλοί καί ἀπότομοι κάθετοι σκόπελοι ἀνοιγόκλειναν, μέ ἀποτέλεσμα νά συντρίβουν τά διερχόμενα πλοῖα στό μεταξύ στενό πέρασμά τους, ἔτσι συντρίβουν καί πληγώνουν θανάσιμα πολλούς ἀνθρώπους, ὁ θάνατος καί ἡ ἁμαρτία. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἄνοιξε τίς διαστάσεις μιᾶς καινούργιας ζωῆς, στήν ὁποία οἱ μετέχοντες εἶναι πολῖτες μιᾶς ἄλλης ζωῆς καί πολιτείας, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, μέσα στήν ὁποία ἡ πενία θεραπεύεται μέ τήν ἀγάπη καί τήν ἀδελφοσύνη, ἡ ἁμαρτία μέ τήν μετάνοια καί τήν ἄφεση καί ὁ θάνατος μέ τή συμμετοχή μας διά τῶν ἁγίων Μυστηρίων στή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή τή νέα ζωή, αὐτή τή νέα πολιτεία, αὐτή τήν ἀλλαγή χρειάζεται ὁ κόσμος, γιά νά βρεῖ τόν προσανατολισμό του καί νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά παραπλανητικά καί δημαγωγικά διλήμματα τῶν ἰσχυρῶν, πού τόν πειθαναγκάζουν νά προσκυνήσει τό χρῆμα καί νά παραδοθεῖ σ΄αὐτούς, γιατί ἀλλιῶς καταστρέφεται.
Ἡ ζωή δέν εἶναι μόνο χρῆμα. Δέν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ τά ἐπίγεια. Χρειάζεται καί τίς ἰδέες καί τά ἐπουράνια. Ὅταν ὁ διάβολος στήν ἔρημο πειράζων τόν Ἰησοῦν τόν παρακινοῦσε νά μεταβάλει τίς πέτρες σέ ἄρτους, ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: «γέγραπται, ὅτι οὐκ ἐπ΄ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ΄ἐν παντί ρήματι Θεοῦ» (Λουκ. 4,5). Δέν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ ψωμί, ἀλλά μέ κάθε λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ἡ πατρίδα μας αὐτή τήν περίοδο καθημερινά ἐμπαίζεται, καθυβρίζεται, ἐμπτύεται, κολαφίζεται καί σταυρώνεται. Ὁ λαός μας μαζί μέ τήν πατρίδα σηκώνει τό δικό του σταυρό. Τά πράγματα δείχνουν, ὅτι τό σκότος τῆς σταυρώσεως «ἀπό ὥρας ἕκτης ἕως ὥρας ἑννάτης» παρατείνεται ἀορίστως. Οἱ φερόμενοι ὡς φίλοι μας, στήν οὐσία Πόντιοι Πιλᾶτοι, νύπτουν τάς χεῖρας των γιά τήν τύχη τῆς Ἑλλάδος. Μᾶς ἐγκαταλείπουν στά ἀδηφάγα ἑρπετά τῆς χρηματικῆς ἀπάτης ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων. Παράλληλα μέ τίς ὑπόγειες διαδρομές τους μᾶς βομβαρδίζουν μέ τό δηλητήριο τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἀπογνώσεως γιά νά παραδοθοῦμε ἀμαχητί. Δέν ὑπολογίζουν ὅμως στή δύναμη τῆς «αὐτοζωῆς».
«Μάτην φυλάττεις τόν τάφον, κουστωδία οὐ γάρ καθέζει τύμβος αὐτοζωΐαν». Ματαίως λογαριάζουν. Ὁ τύμβος τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος ἔχει μέσα του τήν αὐτοζωή, πού εἶναι ἡ χριστιανική ψυχή. Ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση ἐλευθέρωσε τό δοῦλον Γένος ὕστερα ἀπό τετρακόσια χρόνια θανάτου. Ἡ δύναμη στήν Ἀνάσταση θά ἐμψυχώσει καί πάλιν τό λαό μας, ὅπως ἀκριβῶς ὑπόσχεται ἡ Γραφή:
«Κύριος ἐρρύσατο πτωχόν ἐκ δυνάστου καί πένητα, ὧ οὐχ ὑπῆρχε βοηθός. Φείσεται πτωχοῦ καί πένητος καί ψυχάς πενήτων σώσει» (Ψ. ΟΑ΄)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.
Ἡ καταδίκη καί ἡ σταύρωση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν ἔκφραση μεγάλης πνευματικῆς κρίσεως. Ἡ Ἀνάστασή Του διέλυσε τά νέφη τῆς κρίσεως καί ἄνοιξε καινούργια ζωή γιά ὅλους. Ἡ νέα ἀναστάσιμη ζωή ἔχει δύναμη, ἐλπίδα, ἀγάπη καί ἀλήθεια. Ἐάν στή δική μας ζωή δέν ἐγκαθιδρύσουμε αὐτές τίς ἀρχές, οἱ κρίσεις θά ἀλληλοδιαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη χωρίς ἐλπίδα ἀνακάμψεως καί σωτηρίας. Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπει κάθε κρίση, πνευματική καί κοινωνική. Πνευματική διά τῆς πίστεως, κοινωνική διά τῆς ἀγάπης. Μέ τόν Ἀναστάντα Χριστό ὁ θάνατος, ἡ πενία, ἡ ἁμαρτία εἶναι παρελθόν, ὅπως διαλαλεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Χθές συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι συνεσταυρούμην σοι χθές αὐτός μέ συνδόξασον, Σωτήρ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου» (Τροπάριον Γ΄ ὡδῆς Κανόνος τοῦ Πάσχα).
Χθές μαζί Σου σταυρωνόμουν καί θαβόμουν Χριστέ, σήμερα μαζί Σου ἀνασταίνομαι καί δοξάζομαι στή Βασιλεία Σου.
Ἐλᾶτε, ἀδελφοί νά χαροῦμε ὅλοι μαζί αὐτή τήν μεγάλη ἑορτή. «Πάσχα τό τερπόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα λύτρον λύπης».
«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα».
Τῷ Ἀναστάντι Χριστῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας.
Μέ ἐγκάρδιες πατρικές εὐχές.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
