.JPG)
Αυτά έλεγαν, μεταξύ άλλων χθες, οι κάτοικοι της Υπάτης, 67 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα που έζησε η μαρτυρική πόλη, στις 17 Ιουνίου του 1944, ημέρα Σάββατο.
28 νεκροί, πάνω από 30 τραυματίες και η Υπάτη παρανάλωμα του πυρός από τον γερμανικό στρατό κατοχής.
Στις 3μερες εκδηλώσεις μνήμης 17,18 & 19 Ιουνίου, που διοργάνωσαν ο Δήμος Λαμιέων, η Τοπική Κοινότητα Υπάτης και ο Πολιτιστικός Σύλλογος "Οι Αινιάνες", πολλοί επίσημοι έδωσαν το παρόν, όχι όμως, έστω και τυπικά, κάποιος εκπρόσωπος από τη Γερμανική πρεσβεία.
Ιδιαίτερα καυστικός ήταν στην ομιλία του και ο Γιώργος Κοτρωνιάς, που μεταξύ άλλων τόνισε ότι ...ενώ η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, επιμένει να ισχυρίζεται ότι εμείς της χρωστάμε και να πληγώνει την αξιοπρέπεια μας και να το δεχόμαστε...
Ο Δήμαρχος Λαμιέων δεν παρέλειψε να συνδέσει την σημερινή δύσκολη κατάσταση για τη χώρα μας με τα όσα μπορούν να κάνουν οι Έλληνες ως λαός όταν γίνονται μια γροθιά, αλλά και πως μπορούν να οδηγήσουν την πατρίδα στον γκρεμό προτάσσοντας το ατομικό συμφέρον...
Απόσπασμα ομιλίας Δημάρχου Λαμιέων:….
…Αναπτύσσοντας την ιστορική μνήμη θα δούμε και θα αναλύσουμε τα εθνικά μας ελαττώματα και προτερήματα. Θα δούμε να γινόμαστε μια γροθιά όταν μας απειλεί εξωτερικός κίνδυνος και να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας όταν ο κίνδυνος αυτός περάσει.
Θα δούμε τις αντιφατικές εκδηλώσεις του χαρακτήρα μας γιατί μπορεί ο Έλληνας να ανέδειξε το Σωκράτη αλλά τον δηλητηρίασε, μπορεί να στέριωσε το Βυζάντιο αλλά το τούρκεψε.
Έφερε το 1821 για να το διακυβεύσει , τριπλασίασε την Ελλάδα και παρολίγον να την κηδεύσει , Σώθηκε από την γερμανική κατοχή, δημιούργησε το θαύμα της εθνικής αντίστασης και παρολίγον να αφανιστεί από τον εμφύλιο που ακολούθησε , θα δούμε γιατί ενώ η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, επιμένει να ισχυρίζεται ότι εμείς της χρωστάμε και να πληγώνει την αξιοπρέπεια μας και να το δεχόμαστε, δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Μεγάλος Περικλής φοβόταν περισσότερο τις δικές μας αμαρτίες από τις επιβουλές των εχθρών μας.
Δεν μπορεί να φαινόμαστε ως Έλληνες πατριώτες και υπερήφανοι για την παρούσα εθνική μας κληρονομιά και την καταγωγή μας μόνο στις εθνικές εορτές και την αμέσως επόμενη μέρα που καλούμαστε με τα ειρηνικά μας πλέον έργα, να αποδείξουμε την ένδοξη καταγωγή μας, να συμπεριφερόμαστε εγωιστικά με την αίσθηση ότι εμείς είμαστε ο καθένας μας, ο μοναδικός και ανεπανάληπτος, δεν μπορεί να νοιαζόμαστε για το ατομικό μας σπίτι και την οικογένεια μας και να αδιαφορούμε και να υπονομεύουμε με τις πράξεις μας ή την αδιαφορία μας το μεγάλο μας σπίτι, την πατρίδα μας . Είναι ανάγκη σήμερα να στραφούμε στην έννοια της πατρίδας και να καταθέσουμε την προσωπική μας συνεισφορά για τη σωτηρία της.
Πρέπει να αγαπήσουμε ότι συνδέεται με την έννοια της πατρίδας μας, τα βουνά μας, τη θάλασσα μας, τη γλώσσα μας, τα μνημεία μας, τους ανθρώπους της. Αυτός ο προικισμένος τόπος βάζει από μόνος του τα σημάδια που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Αυτά μας λένε τι να πιστέψουμε, πώς να χτίσουμε, πώς να ζήσουμε. Ξεφεύγοντας απ΄ αυτά, ξεφεύγοντας από τη λαϊκή μας παράδοση, που μέσα σ΄ αυτά γεννιέται, παραπατάμε και κινδυνεύουμε να πέσουμε στην Άβυσσο.
Όταν οι Έλληνες το συνειδητοποιήσαμε και κάποιες εποχές το πιστέψαμε, τότε χτίσαμε και ζήσαμε και μεγαλουργήσαμε.
Άλλες πάλι εποχές, αστοχήσαμε, γελαστήκαμε, παρασυρθήκαμε σε πράξεις αταίριαστες με την Ελλάδα.
Δυστυχώς μία τέτοια εποχή φαντάζει η σημερινή, αφού η σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία παραγνώρισε και ξεπέρασε τα καθορισμένα εκείνα όρια που επιτρέπει το πνεύμα του τόπου, το πνεύμα της φιλοπατρίας, Παραγνώρισε τα καθορισμένα από τις ιερές παραδόσεις μας και παραπαίει κοντά στο γκρεμό, απαξιώνοντας έναν-έναν τους θεσμούς που την στηρίζουν, οδεύοντας προς τη σκλαβιά, την ταπείνωση , με όλες τις σύγχρονες κεκαλυμμένες μορφές της, πολλές φορές χωρίς καν όπλα αφού οι λαοί για να σκλαβωθούν πρέπει να χάσουν την ιστορική τους μνήμη και τον πολιτισμό τους , πρέπει να χάσουν την εθνική τους αυτογνωσία, να ξεχάσουν και τότε πολύ εύκολα καταδικάζονται να ξαναζήσουν τα ίδια τραγικά γεγονότα της ιστορίας τους.
Ας είναι, λοιπόν, η σημερινή γιορτή, ημέρα μνήμης, ημέρα σκέψης, ημέρα ενότητας, ημέρα αναπροσανατολισμού, ημέρα μίας νέας δημιουργικής αφετηρίας.
Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σ΄ εκείνους που το 44 χάθηκαν, βασανίστηκαν, πείνασαν, είναι υποχρέωση μας να βαδίσουμε στηριγμένοι στην πολιτική μας κληρονομιά, είναι καθήκον μας να μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα μας γενιά τα εθνικά ιδανικά, την αγάπη για την πατρίδα, την χώρα των πατέρων μας, τη γενέτειρα γη.
Ας είναι αιώνια η μνήμη και η τιμή των μαρτύρων του τόπου αυτού>>.
Αρνητική εντύπωση δημιούργησε στους παρευρισκόμενους η στάση του υπευθύνου του Βυζαντινού Μουσείου στην Υπάτη. Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν οι επίσημοι, μεταξύ των οποίων ο Πρέσβης της Κύπρου κ. Ιωσήφ Ιωσήφ, ο εκπρόσωπος της Πρεσβείας της Πολωνίας κ. Piotr Strutynski, θέλησαν να επισκεφθούν το Βυζαντινό Μουσείο, ο υπεύθυνος ζήτησε να πληρώσουν όλοι εισιτήριο, εκτός από τους ένστολους.
Προς στιγμήν λοιπόν δημιουργήθηκε θέμα και σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο ίδιος ο Δήμαρχος προσφέθηκε να πληρώσει από την τσέπη του τα εισιτήρια όλων των προσκεκλημένων.
Τελικά το κόστος πρέπει να ανέλαβε ο Πολιτιστικός Σύλλογος "Οι Αινιάνες".
Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα, το συμβάν σχολιάστηκε πολύ αρνητικά από το σύνολο σχεδόν των παρευρισκόμενων.lamiareport.gr
Θα δούμε τις αντιφατικές εκδηλώσεις του χαρακτήρα μας γιατί μπορεί ο Έλληνας να ανέδειξε το Σωκράτη αλλά τον δηλητηρίασε, μπορεί να στέριωσε το Βυζάντιο αλλά το τούρκεψε.
Έφερε το 1821 για να το διακυβεύσει , τριπλασίασε την Ελλάδα και παρολίγον να την κηδεύσει , Σώθηκε από την γερμανική κατοχή, δημιούργησε το θαύμα της εθνικής αντίστασης και παρολίγον να αφανιστεί από τον εμφύλιο που ακολούθησε , θα δούμε γιατί ενώ η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, επιμένει να ισχυρίζεται ότι εμείς της χρωστάμε και να πληγώνει την αξιοπρέπεια μας και να το δεχόμαστε, δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Μεγάλος Περικλής φοβόταν περισσότερο τις δικές μας αμαρτίες από τις επιβουλές των εχθρών μας.
Πρέπει να αγαπήσουμε ότι συνδέεται με την έννοια της πατρίδας μας, τα βουνά μας, τη θάλασσα μας, τη γλώσσα μας, τα μνημεία μας, τους ανθρώπους της. Αυτός ο προικισμένος τόπος βάζει από μόνος του τα σημάδια που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Αυτά μας λένε τι να πιστέψουμε, πώς να χτίσουμε, πώς να ζήσουμε. Ξεφεύγοντας απ΄ αυτά, ξεφεύγοντας από τη λαϊκή μας παράδοση, που μέσα σ΄ αυτά γεννιέται, παραπατάμε και κινδυνεύουμε να πέσουμε στην Άβυσσο.
Όταν οι Έλληνες το συνειδητοποιήσαμε και κάποιες εποχές το πιστέψαμε, τότε χτίσαμε και ζήσαμε και μεγαλουργήσαμε.
Άλλες πάλι εποχές, αστοχήσαμε, γελαστήκαμε, παρασυρθήκαμε σε πράξεις αταίριαστες με την Ελλάδα.
Δυστυχώς μία τέτοια εποχή φαντάζει η σημερινή, αφού η σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία παραγνώρισε και ξεπέρασε τα καθορισμένα εκείνα όρια που επιτρέπει το πνεύμα του τόπου, το πνεύμα της φιλοπατρίας, Παραγνώρισε τα καθορισμένα από τις ιερές παραδόσεις μας και παραπαίει κοντά στο γκρεμό, απαξιώνοντας έναν-έναν τους θεσμούς που την στηρίζουν, οδεύοντας προς τη σκλαβιά, την ταπείνωση , με όλες τις σύγχρονες κεκαλυμμένες μορφές της, πολλές φορές χωρίς καν όπλα αφού οι λαοί για να σκλαβωθούν πρέπει να χάσουν την ιστορική τους μνήμη και τον πολιτισμό τους , πρέπει να χάσουν την εθνική τους αυτογνωσία, να ξεχάσουν και τότε πολύ εύκολα καταδικάζονται να ξαναζήσουν τα ίδια τραγικά γεγονότα της ιστορίας τους.
Ας είναι, λοιπόν, η σημερινή γιορτή, ημέρα μνήμης, ημέρα σκέψης, ημέρα ενότητας, ημέρα αναπροσανατολισμού, ημέρα μίας νέας δημιουργικής αφετηρίας.
Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σ΄ εκείνους που το 44 χάθηκαν, βασανίστηκαν, πείνασαν, είναι υποχρέωση μας να βαδίσουμε στηριγμένοι στην πολιτική μας κληρονομιά, είναι καθήκον μας να μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα μας γενιά τα εθνικά ιδανικά, την αγάπη για την πατρίδα, την χώρα των πατέρων μας, τη γενέτειρα γη.
Ας είναι αιώνια η μνήμη και η τιμή των μαρτύρων του τόπου αυτού>>.
Αρνητική εντύπωση δημιούργησε στους παρευρισκόμενους η στάση του υπευθύνου του Βυζαντινού Μουσείου στην Υπάτη. Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν οι επίσημοι, μεταξύ των οποίων ο Πρέσβης της Κύπρου κ. Ιωσήφ Ιωσήφ, ο εκπρόσωπος της Πρεσβείας της Πολωνίας κ. Piotr Strutynski, θέλησαν να επισκεφθούν το Βυζαντινό Μουσείο, ο υπεύθυνος ζήτησε να πληρώσουν όλοι εισιτήριο, εκτός από τους ένστολους.
Προς στιγμήν λοιπόν δημιουργήθηκε θέμα και σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο ίδιος ο Δήμαρχος προσφέθηκε να πληρώσει από την τσέπη του τα εισιτήρια όλων των προσκεκλημένων.
Τελικά το κόστος πρέπει να ανέλαβε ο Πολιτιστικός Σύλλογος "Οι Αινιάνες".
Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα, το συμβάν σχολιάστηκε πολύ αρνητικά από το σύνολο σχεδόν των παρευρισκόμενων.lamiareport.gr
